زکریا فصیحی - آمر نشریات دانشگاه المصطفی کابل

معنویت ارتباط ایمانی داشتن با یک منبع فرامادی و لاهوتی است. البته این منبع لاهوتی، باید به گونه ای باشد که آرامش و رضایت حال و امیدواری و اطمینان از آینده را برای انسان به ارمغان بیاورد. بر اساس نگاه درون دینی در اسلام و ادراکات عقلی، منبعی با این اوصاف خالق انسان و جهان است؛ همان که برای درست زیستن بندگانش انبیا و کتاب های آسمانی فرستاد تا راه و روش ارتباط با خود را درست یاد داده باشد. کمال و سعادت، از خواسته های فطری و عاطفی بشر است و این خواسته فطری تنها از راه زیست معنوی بر اساس معنویت واقعی و درست، قابل تامین شدن است. هدف این تحقیق که با روش تحلیلی توصیفی تدوین شده، تبیین و تحلیل معیارها و سازه های این زیست معنوی مبتنی بر آیات قرآن کریم است. یافته های تحقیق نشان می دهد که سازه های زندگی معنوی دو گونه است؛ برخی در حیطه ادراک و باور قابل پذیرش و تحلیل است و برخی در حیطه عمل و رفتار مبتنی بر همان ادراک و باور. ایمان و اخلاص و اصل تعبد که باور به معبودیت خداوند و عبودیت انسان است، دسته اول این سازه ها را تشکیل می دهد و عمل صالح و تقوا و به نحوی اسلام که لازمه آن تسلیم بودن در حیطه عمل است، دسته دوم این سازه ها است.

انسان, معنویت, زندگی معنوی, منبع لاهوتی, سازه های زندگی معنوی