ناصر اکبرنژاد

سبک شناسی یکی از فنون ادبیات فارسی هست که در گذشته به دلیل تطور تدریجی سبک ها کمتر مورد توجه قرار گرفته بود. ولی در قرن های متاخر مورد توجه قرار گرفت و بعدها شکل امروزین را به خود گرفت. معنای لغوی سبک گداختن و ریختن زر و نقره است ولی ادبای قرن اخیر سبک ر مجازا به معنی طرز خاصی از نظم یا نثر به کار برده اند کاربرد واژه ی سبک به قرن های سوم و چهارم بر می گردد و سبک شناسی عبارت است از بررسی مجموعه ای از ویژگی های ادبی و زبانی که سخن یک نویسنده یا شاعر را با نویسنده و شاعران دوره ای دیگر متمایز می کند. سبک را می توان برحسب نام افرادی که سبک شخصی داشتند، برحسب درک مطلب، برحسب نوع زبان، برحسب موضوع یا بنابر دوره تقسیم بندی کرد. معروف ترین کتاب در حوزه ی سبک شناسی، سبک شناسی بهار است. سبک شناسی در نزد بهار عرصه ی پهناوری از دانش و فرهنگ را در بر می گرفت.

سبک، سبک شناسی، سابقه ی کاربرد، تقسیمات سبک ها، بهار