تاثیر دوازده هفته تمرین استقامتی بر وزن، دریافت غذا و نسفاتین- 1 پلاسمای رت های نر چاق

هدف: هدف این پژوهش بررسی تأثیر دوازده هفته تمرین استقامتی متوسط تا شدید بر تغییرات وزن، دریافت غذا و پپتید ضد اشتهای نسفاتین -1 در رت های نر چاق، به منظور شناخت هر چه بیشتر مکانیسم های چاقی و کنترل وزن بود. روش شناسی: تعداد 16 عدد رت نر ویستار سه ماهه با میانگین وزنی 160± 20 با رژیم غذایی پر چرب (40% چربی، مشتق شده از روغن سویا) به مدت 9 هفته تغذیه شدند تا به میانگین وزنی 319± 30 رسیدند. رت ها پس از همسان سازی به صورت تصادفی به دو گروه : کنترل (بدون تمرین، n=8) و تمرین استقامتی دوازده هفته ای ( هر جلسه 60 دقیقه با سرعت 25 متر در دقیقه، 5 روز در هفته،n= 8) دویدن روی تردمیل بدون شیب تقسیم شدند. آزمودنی ها تحت شرایط کنترل شده نگهداری و از آب و غذای در دسترس استاندارد موش استفاده کردند. خون گیری 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و 8 ساعت ناشتایی انجام شد. متغیرهای وزن، غذای دریافتی در یک هفته با استفاده از ترازوی دیجیتال و آنالیز آزمایشگاهی نسفاتین-1، گلوکز و انسولین با استفاده از کیت به روش الیزا اندازه گیری شد. بافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تی مستقل نشان داد که دوازه هفته تمرین استقامتی تفاوت معناداری بین وزن و دریافت غذای گروه تمرین کرده و کنترل ایجاد نمود. (p≤ 0/01) همچنین نسفائین-1 پلاسمایی گروه تمرین به طور معناداری بالاتر بود. (P=0/001) گلوکز و انسولین رت های تمرین کرده به طور معناداری پایین تر بود.( p≤ 0/01). بحث و نتیجه گیری: در کل نتایج این تحقیق نشان داد که تمرین استقامتی متوسط تا شدید علاوه بر افزایش انرژی مصرفی، میزان غذای دریافتی را نیز کاهش داده و از این طریق منجر به کاهش وزن می گردد، که احتمالا یکی از مکانیسم های آن افزایش پپتید ضد اشتهای نسفائین-1 می باشد که با توجه به عملکردش در سوخت و ساز بدن که البته هنوز به طور کامل شناسایی نشده است می تواند باعث این تغییرات باشد و احتمالا مسیری را برای تحقیقات آینده برای استفاده از این پپتید، در کاهش و کنترل وزن مشخص نماید.