تاثیر تمرین قدرتی و برنامه بازتوانی قلبی بر پارامترهای بیومکانیکی سرعت و شدت جریان خون و ارتباط آن با سختی رگ در عروق بازویی و رانی در بیماران پیوند عروق

هدف: با فرض اینکه بازتوانی قلبی و ورزش سبب کاهش قابل توجه در میزان مرگ و میر بیماران عروق کرونر قلب و نقش مهمی در امر پیشگیری ثانویه دارد، هدف این تحقیق اثر تمرینات قدرتی و برنامه بازتوانی قلبی بر پارامترهای بیومکانیکی سرعت و شدت جریان خون و بررسی ارتباط آن با شاخص سختی رگ در شریان های بازویی و رانی بیمارنی بود که یک تا دو ماه از عمل پیوند عروق کرونری آن ها گذشته بود. روش شناسی: آین پژوهش به صورت پیش آزمون و پس آزمون روی 35 زن و مرد 50 تا 85 سالی که به طور تصادفی در دسترس انتخاب شدند و تحت عمل بای پس عروق کرونری قرار گرفته بودند، انجام شد. افراد گروه آزمایش شامل 18 نفر که به مدت دو ماه، هفته ایی سه جلسه بطور همزمان به انجام برنامه بازتوانی و تمرینات قدرتی با شدت های معین طبق ظرفیت عملکردی هر بیمار انجام شد. گروه کنترل شامل 14 نفر بود، که در برنامه ی تمرینی شرکت نداشتند. اندازه گیری متغیرهای سرعت جریان خون و قطر رگ در فاز سیستول و دیاستول توسط رادیولوژیست و دستگاه اولتراسوند داپلر وسپس میانگین سرعت، شدت جریان خون و شاخص سختی رگ در شریان ها برای هر دو گروه محاسبه شد. روش آماری تست وابسته در سطح معناداری 5 درصد مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان می دهد که بعد از انجام تمرینات تغییرات معناداری در سرعت، شدت جریان خون و کاهش شاخص سختی رگ بیماران گروه آزمایش در شریان های رخ داده است. نتیجه گیری: احتمالا تمرینات قدرتی و برنامه بازتوانی قلبی می تواند در بهبود وضعیت عروق محیطی و رفتار همورئولوژی خون در عروق این بیماران کمک کننده باشد.

کلیدواژه ها:

بازتوانی قلبی ، تمرین قدرتی ، شاخص سختی ، شدت جریان خون