محمود دهقانی - گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی. دانشگاه آزاد، واحد نجف آباد. اصفهان. ایران.
نرگس چگینی - گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی. دانشگاه آزاد، واحد تهران شرق .تهران. ایران.
اکرم رستمی - گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران.
جمشید بنایی بروجنی - گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی. دانشگاه آزاد، واحد نجف آباد. اصفهان. ایران.

هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر مصرف اسپیرولینا به دنبال یک دوره فعالیت هوازی وامانده ساز بر VO۲max و برخی شاخص های دستگاه ایمنی مردان ورزشکار بود. روش شناسی: در این پژوهش ۴۰ مرد ورزشکار به صورت تصادفی در چهار گروه ( تمرین هوازی وامانده ساز، مصرف اسپیرولینا + تمرین هوازی وامانده ساز، مصرف اسپیرولینا و گروه کنترل) مورد مطالعه قرار گرفتند.روش شناسی: آزمودنی های در گروه های تمرینی فعالیت هوازی پیش رونده را به صورت دویدن روی نوار گردان به مدت ۶ هفته و هر هفته ۳ جلسه انجام دادند. گروه های مصرف مکمل اسپیرولینا و مصرف اسپیرولینا + تمرین هوازی به مدت شش هفته روزی دو عدد قرص ۵۰۰ میلی گرمی اسپیرولینا در وعده های صبح و عصر مصرف کردند. ۲۴ ساعت قبل و ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و بارگیری مکمل، حداکثر اکسیژن مصرفی آزمودنی ها با استفاده از آزمون پله کالج کوئین اندازه گیری شد. نمونه های خونی برای اندازه گیری ایمونوگلوبین های A و G و سطوح کورتیزول گرفته شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t وابسته، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که مصرف۶ هفته اسپیرولینا به دنبال یک دوره فعالیت هوازی وامانده ساز تاثیر معنی داری بر شاخص های دستگاه ایمنی آزمودنی ها نداشت. در مقابل مشاهد شد که مصرف اسپیرولینا به دنبال یک دوره فعالیت هوازی وامانده ساز تاثیر معنی داری بر Vo۲max مردان ورزشکار داشته است (p=۰/۰۰۰۱).نتیجه گیری: با توجه به نتایج، احتمالا بتوان از مکمل اسپیرولینا به عنوان یک مکمل موثر در بهبود وضعیت برخی شاخص های قلبی- تنفسی ورزشکاران هوازی، استفاده نمود.

اسپیرولینا, فعالیت هوازی وامانده ساز, شاخص های دستگاه ایمنی