نسیم جمشیدی - کارشناسی مهندسی فناوری اطلاعات

امروزه نگرش به فناوری اطلاعات و ارتباطات به عنوان ابزار رشد و توسعه کشورها، جای خود را به فناوری اطلاعات بهعنوان محور توسعه داده است، درواقع تصور حیات یک کشور به عنوان عضو فعال جامعه جهانی بدون توجه به موضوع فناوری اطلاعات و ارتباطات بهعنوان بستر و محور اصلی توسعه، غیرممکن است. از این رو فناوری اطلاعات به سازمان ها این امکان را می دهد که دانش و اطلاعات خود را ایجاد کرده، سپس گزینش و در نهایت سازماندهی و منتشر کنند. همچنین آنها می توانند تخصص لازم را برای این فعالیت ها همچون یادگیری مستمر و پویا، حل مشکلات، تصمیم گیری ضروری و برنامه ریزی راهبردی فراگرفته و مدیریت استراتژیک را انتخاب کنند. در حال حاضر بیشتر سازمان ها به این نتیجه رسیده اند که برای کسب موفقیت در اقتصاد، چه در دنیای کنونی و چه در آینده، تنها نیاز به دانش دارند. از این رو آنها برای مدیریت کردن فناوری اطلاعات که در اصل منبع حیاتی در هر سازمان هوشمند به شمار می رود، نیاز به افرادی دارند که دانش را شناسایی و درک کند. سپس این دانش را به صورت موثر در سازمان مورد استفاده قرار دهد. مدیران و متخصصان آگاه، همگی دانش را مدیریت می کنند تا بتوانند سازمان یادگیرنده و هوشمند به وجود آورند. با این کار عملکرد سازمان را افزایش می دهند و در مسیر هوشمندسازی سازمان حرکت می کنند. این مقاله سعی دارد به طور نظری از میان پیش نیازهای ضروری جهت بهبود هوشمندسازی سازمانی نقش فناوری اطلاعات را بررسی و تحلیل نماید.

فناوری اطلاعات، مدیریت استراتژیک، هوشمندسازی، سازمان.