حمیدرضا خسروی - گروه مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان

قبل از وقوع بلایایی طبیعی، به ویژه زلزله در مناطق شهری، مدیریت بحران های پدید آمده یکی از ضرورت های نظام برنامه ریزی شهری است. از این رو، تعیین میزان آسیب پذیری فیزیکی در برابر زلزله اهمیت بالایی دارد. همچنین، طبقه بندی واحد های مکانی شهری از نظر درجه ی آسیب پذیری در برابر زلزله و پهنه بندی اراضی شهری برای شناسایی نواحی در معرض خطر امری ضروری است. با توجه به این که ایران از نظر وقوع بلایایی طبیعی جزو ده کشور جهان است. و هر از چندی شاهد حوادث ناگواری در گوشه و کنار کشور هستیم. ولی آنچه که باید بدان توجه نمود این است که تا بحال در کشور ما زلزله شهری بوقوع نپیوسته و تقریبا تمام زلزله های کشور در مناطق روستایی و یا با بافت قدیمی بوده اند(زلزله های طبس، آوج، بم...) این بدان معنی است که ما تابحال با آوار برداری ساختمانهای بنایی مواجه بوده ایم ولی آنچه که مشهود است آواربرداری شهری تفاوت چشم گیری با آواربرداری های بعمل آمده در کشور دارد. شهر به صورت یک سیستم از آن تاثیر می پذیرد. به عبارت دیگر عناصر شهری نه تنها خود از زلزله و سایر آثار جانبی آن متاثر می شوند، بلکه در عمل متقابل سیستمی سایر عناصر شهری را تحت تاثیر قرار داده و یا از آن ها تاثیر می پذیرد. هرچه میزان و نحوه تاثیر گذاری یکی از عناصر شهری بیشتر باشد، تعداد و انواع بیشتری از عناصر تحت تاثیر قرار خواهند گرفت.

مدیریت زلزله، لزوم بهسازی، لرزه ای