فاتح توانگر - Kermanshah University of Medical Sciences
سید رامین قاسمی - Kermanshah University of Medical Sciences
نادر رجبی گیلان - Kermanshah University of Medical Sciences
حمید خرمی راد - Sarpolezahab Center for Learning Disorders

مقدمه: ارتقای امنیت اجتماعی و راهکارهای آن در سکونتگاه های غیررسمی هدف این تحقیق بود. روش: در این مطالعه از روش تحقیق کیفی استفاده شده  است. در این پژوهش از ابزارها و روش های متنوعی همچون مطالعه اسنادی و کتابخانه ای، مشاهده میدان تحقیق، مصاحبه انفرادی و از همه مهم تر مصاحبه های گروهی بهره گرفته شده است. ۹ گروه تحقیق ناهمگون با ۸-۱۰ نفر از ساکنان سکونتگاه دولت آباد کرمانشاه تشکیل شد که با این ۹ گروه تحقیق به اشباع نظری رسید. یافته ها: بیانگر آن است که سکونتگاه مذکور در دهه های قبل (منظور قبل از دهه ۸۰ است که طرح توانمندسازی اجرا شد) در حوزه های مختلف اقتصادی، فضایی- کالبدی، اجتماعی و فرهنگی (عوامل بنیادی) دارای نارسایی ها و کمبودهایی بوده است که بر روی شاخص های امنیت اجتماعی آثار منفی داشته است. تغییر در این عوامل بنیادی تحت تحولات صورت گرفته ناشی از توانمندسازی در این منطقه، دارای اثرات مثبتی بر روی متغیرهای امنیتی بوده است. بحث و نتیجه گیری: توانمندسازی همه جانبه در سکونتگاه های غیررسمی با اصلاح کژکارکردهای منتج از شرایط حاکم بر این سکونتگاه ها مرتبط است. توانمندسازی در این مناطق تاثیر خطی و جمع شونده بر روی شاخص های امنیت اجتماعی ندارد بلکه دارای تاثیر هم افزاینده و مارپیچی مثبت است. توانمندسازی کلید گمشده امنیت اجتماعی در سکونتگاه های غیررسمی است.

Informal settlement, Social security, Empowerment, Kermanshah, Dawlatabbad, سکونتگاه های غیررسمی, امنیت اجتماعی, توانمندسازی, کرمانشاه, دولت آباد