عرفان دلیر - .
مریم بابانژاد - .
ستایش محمدپورطبس - .
مهدی طیاری پوراحمدی - .

مطالعه حاضر به بررسی نقش اجتماعی معلم در سیستم آموزشی پرداخته است. هر گونه تحول اساسی در جامعه مستلزم متحول شدن نظام آموزشی آن جامعه است و محور اصلی پیشرفت هر نظام آموزشی کیفیت عملکرد معلم می باشد. معلم به عنوان مهمترین رکن تعلیم و تربیت در تربیت ابعاد آموزشی، اعتقادی، عاطفی، اخلاقی، سیاسی، اجتماعی و. . . دانش آموزان مستقیما دخالت دارد؛ و در تربیت نیروی انسانی مورد نیاز جامعه نقش به سزائی ایفا می کند. مفهوم معلم با مفاهیم مشابه خود همچون واژه مدرس این تفاوت اساسی را دارد که فقط صرف تدریس در کلاس هدف معلم نیست. هدف معلم تربیت همه جانبه دانش آموزان است. معلم با روح و روان دانش آموز سر و کار دارد؛ کار او شکوفا ساختن استعدادهای دانش آموز است. اگر تاریخ آموزش و پرورش را علم «شدن » آدمی بدانیم، معلمان در این شدن و تکامل آدمی سهم و نقش زیادی را بر عهده داشته اند. اگر تربیت را فراهم کردن زمینه های بالندگی، برکشیدن، متعادل کردن آدمی بدانیم و هدف از آن را فعلیت بخشیدن به استعدادهای بالقوه انسان ها در جهت کمال و قرب الهی درنظر داشته باشیم، معلمان و مربیان در تحقق این امر نقش ارزنده و بسزایی داشته اند. اگر در جستجوی شناخت عوامل موثر در تکوین شخصیت آدمی، اعتدال وجود و شناخت جسم و روان او باشیم، این معلمان هستند که یکی از عوامل تاثیر گذار و فراهم کننده ی رشد اخلاقی، جسمانی، اجتماعی، عاطفی و عقلانی آدمی بوده اند. به راستی، در جهان گذشته و امروز معلمان، با بهره گیری از هنر، علم، تجربه، ایمان به کار و عشق به متعلم، انگشتان و مغزهای کودکان و نوجوانان را در فرایند یاددهی یادگیری قیمتی ساخته اند و انسان های خام را به انسان های تربیت شده، عالم محقق، متخصص، مومن و هنرمند تبدیل کرده اند. از طرفی معلمان باید بدانند در چه شرایط متحول جهانی زندگی می کنند فکر و عمل و توان خود را محدود به مرزهای جغرافیایی خود نکنند از قدرت ابتکار، خلاقیت و مهارت برخوردار باشند، فعالیت های خود را محدود به چند کتاب یا جزوه که در مراکز تربیت معلم یا در طول کار خود با آن آشنا شده اند نکنند زیرا که دنیای پیچیده و متحول امروز مستلزم یادگیری مداوم و فرزند زمان خود بودن و فعالیت، حساسیت و خلاقیت است.

معلم، تربیت، سیستم آموزشی، ، نظام، مرزهای جغرافیایی.