زینب قویدل - آموزش و پرورش ناحیه ۲ زاهدان
صدیقه راشکی - آموزش و پرورش ناحیه ۲ زاهدان
افسانه صادقی - آموزش و پرورش ناحیه ۲ زاهدان

بازی و استفاده آموزشی- درمانی آن همواره یکی از مباحث اصلی حوزه کودکان دارای نیازهای ویژه بوده است. بازی های بومی ایران دارای انواع و سطوح مختلفی هستند که به طور کلی هر کدام به نحوی دستگاه عصبی را تحریک نموده و کودک را به فعالیت وا می دارند و ضمن ایجاد نشاط و آمادگی عصبی، موجب برانگیختگی و تعامل بخش های حسی-ادراکی و تصمیم گیری کودک می گردند. بازی و استفاده درمانی- آموزشی از بازی از دیرباز یکی از محور های اصلی نظریه پردازی و فعالیت بالینی و آموزش کودکان(و به ویژه در مورد کودکان دارای نیازهای ویژه)را به خود اختصاص داده است. رشد عصبی ماهیچه ای و رشد ادراکی- شناختی کودک مرهون بازی هایی است که از بازتاب های اولیه آغاز شده، با تکرار و تمرین(نظیر حرکات دورانی پیاژه ای) ادامه یافته و به فرآیندهای پیچیده تری تکامل می یابد و به ویژه در طی سال های نخستین که مغز با کمیت و کیفیت فزاینده ای در حال شکل گیری است، ضرورت وجود محیط تحریکی و غنی اهمیت بیشتری می یابد.

بازی،دانش،آموزش،نیاز ویژه