جهانگیر صفری - دانشیار دانشگاه شهرکرد و عضو هیت علمی گروه ادبیات
سجاد نجفی بهزادی - دانشجوی کارشناسی ارشد ادبیات دانشگاه شهرکرد
فرزانه صالحی - دانش آموخته ارشد ادبیات فارسی

شاهنامه فردوسی از شاهکارهای ادبی جهان و بزرگترین میراث فرهنگی ایرانیان است . این کتاب آکنده از مسایل و آموزه های اخلاقی ،فرهنگی و تربیتی است. بهرمندی از این مفاهیم و آموزه ها تنها مختص گروه خاصی از جامعه(بزرگسالان) نیست بلکه نوجوانان برای آشنایی با هویت ملی خود به پیوند عمیقی با شاهنامه نیاز دارند. شاهنامه نوجوانان را با تمدن ،فرهنگ و گذشته پر افتخارکشورشان آشنا می سازد. این آشنایی و ارتباط درگرو انجام بازنویسی های خلاق ازاین اثر ارزشمند است . هدف این پژوهش بررسی و مقایسه چند متن بازنویسی شده از شاهنامه فردوسی (داستان زال و رودابه و داستان سیاوش)از دیدگاه اصول مهم داستانی(طرح ، شخصیت پردازی ، درون مایه ، زاویه دید ، صحنه پردازی) برای دست یافتن به اصول و شیوه های بازنویسی خلاق برای گروه سنی نوجوان است .در زمینه بررسی اصول و شیوه های بازنویسی شاهنامه برای نوجوانان کار مستقلی صورت نگرفته اما در مورد بازنویسی متون کهن ادبی ، می کتب و مقالاتی چند نگاشته شده است. نگارندگان این پژوهش به دلیل تازگی موضوع ، اهمیت آن در مقوله ادبیات کودک و نوجوان ، توجه به گروه های سنی کم سن وسال (نوجوان) و سهیم شدن آنها در متون وگنجینه های کهن ادبی دست به نگارش این مقاله زده اند.

شاهنامه ،بازنویسی ،نوجوان ،عناصر داستانی