روح الله خادمی - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز

یکی از دامنه‌های پربار شاهنامه‌پژوهی، تحقیق در باب تأثیر شاهنامه بر ادب فارسی است. علاوه بر حماسه‌های پهلوانی، تاریخی و دینی که پس از شاهنامه و به تأثیر و تقلید از آن سروده شده، گونه‌های دیگر شعر نیز در پرتو شاهنامه قرار داشته‌اند و همیشه شاهنامه همچون چراغی فروزان فراراه شعرای ایران زمین بوده است. یکی از اینان، مجدالدین همگر شیرازی شاعر قرن هفتم هجری است. مطالعه در دیوان او نشان می‌دهد که وی با شاهکار ادب فارسی آشنا بوده و آن را مطالعه می‌کرده و در کاروبار شاعری خود از شاهنامه و آموزه‌های آن، بهره‌های فراوان می‌گرفته است. در این پژوهش مشخص شد که مجد همگر، علاوه بر بزرگداشت فردوسی و شاهنامه، تلمیحات شاهنامه‌ای را نیز با اهداف مختلفی چون توصیف ممدوح، مفاخره، تصویرسازی و تبیین مسایل حکمی به کار گرفته و بدینگونه در هر دو حوزه زبان و اندیشه متأثر از شاهنامه بوده است.

مجد همگر، حماسه، شاهنامه، فردوسی، شعر فارسی