سبیکه اسفندیار - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه مازندران

عطار نیشابوری به عنوان یک نظریه پرداز در حوزه عرفان، بوسیله دو شخصیت محوری عاشق و معشوق در اثر سترگ مصیبت نامه, سالک طریقت را به صفاتی که لازمه صعود معنوی است رهنمون می شود تا او را به سراپرده معشوق حقیقی در مرتبه فنا بکشاند. در این مقاله سعی می شود که در پرتو صفات برجسته ای چون غیرت, صبر، سرگردانی، زاری مدام, نفی خودبینی و.. .به تبیین فرازوفرودهای راه عشق پرداخت و مفهوم حقیقی عشق را در سایه این صفات تبیین نمود.

مصیبت نامه عطار، صفات عاشق و معشوق، تکامل معنوی