رابطه سرمایه اجتماعی و فرهنگی با مسوولیت پذیری زیست محیطی
عنوان مقاله: رابطه سرمایه اجتماعی و فرهنگی با مسوولیت پذیری زیست محیطی
شناسه ملی مقاله: JR_SSIMU-10-22_001
منتشر شده در در سال 1402
شناسه ملی مقاله: JR_SSIMU-10-22_001
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:
سید علیرضا افشانی - استاد جامعه شناسی، گروه جامعه شناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه یزد، یزد، ایران.
ضیاءالدین ستارزاده - کارشناس ارشد پژوهش علوم اجتماعی، گروه جامعه شناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه یزد، یزد، ایران.
خلاصه مقاله:
سید علیرضا افشانی - استاد جامعه شناسی، گروه جامعه شناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه یزد، یزد، ایران.
ضیاءالدین ستارزاده - کارشناس ارشد پژوهش علوم اجتماعی، گروه جامعه شناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه یزد، یزد، ایران.
اهداف: امروزه از مهمترین مسائل زیست انسانی، توجه به محیطی است که در آن زندگی میکند. هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و فرهنگی با مسوولیت پذیری زیست محیطی بر مبنای مفهوم سرمایه در اندیشه بوردیو است. روش مطالعه: این پژوهش به روش پیمایشی با جامعه آماری شهروندان ۱۵ ساله و بیشتر شهر یاسوج اجرا شده است. حجم نمونه مبتنی بر فرمول کوکران و بر اساس واریانس محاسبه شده از پیش آزمون و با ۹۵ درصد اطمینان، ۳۲۳ نفر تعیین شد. اعتبار پرسشنامه نیز از نوع صوری و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که بین سرمایه اجتماعی و سرمایه فرهنگی تجسم یافته با مسوولیت پذیری زیست محیطی رابطه معناداری وجود دارد. بین متغیرهای زمینه ای (جنسیت، تحصیلات، وضعیت اشتغال، وضعیت تاهل) با مسوولیت پذیری زیست محیطی رابطه معناداری وجود ندارد. مدل یابی معادله ساختاری نشان داد که ۴۴ درصد از واریانس متغیر مسوولیت پذیری زیست محیطی توسط متغیرهای سرمایه اجتماعی (با تاثیر بیشتر) و سرمایه فرهنگی تبیین میشود. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش و نظریه بوردیو، هرچه سرمایه اجتماعی و فرهنگی شهروندان بیشتر باشد مسوولیت پذیری زیست محیطی مطلوب تری دارند. در شهر یاسوج به دلیل التزام به روابط و پیوندهای قومی و طایفه ای، برخورداری از سرمایه اجتماعی در قالب حمایت اجتماعی در شبکه های ارتباطی نقش بسیار موثری در ترغیب مردم به رفتارهای مسوولانه زیست محیطی دارد. بنابراین، در راستای آموزش های نظری و عملی افراد در رفتارهای مسوولانه زیست محیطی با استفاده از خود شهروندان، صدور مجوز فعالیت به سازمان های مردم نهاد در حیطه محیط زیست با حداقل دخالت دولت، برگزاری کارگاه ها و همایش ها و اجتماعات عمومی، تقویت پل های ارتباطی بین مردم و سازمان های مسوول در حوزه محیط زیست به ویژه از طریق فضای مجازی، تقویت ارتباطات و اعتمادسازی بین مردم و سازمان های غیردولتی از جمله نهادهای مذهبی و آموزش خانواده ها از طریق مدارس پیشنهاد می شود.
کلمات کلیدی: مسوولیت پذیری زیست محیطی, سرمایه اجتماعی, سرمایه فرهنگی, بوردیو, یاسوج
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1933569/