محمد امینا - کارشناسی ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه پیام نور تهران، تهران، ایران

بررسی معاهدات بین المللی در زمینه حقوق بشر، نشان می دهد که در مجموع معاهدات اصطلاح مالکیت معنوی وجود ندارد،ولی این به آن معنا نیست که این معاهدات نسبت به حقوق مالکیت معنوی سکوت کامل اختیار کرده اند. در یک معاهده عامحقوق بشری یعنی میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به صراحت چنین حقی به رسمیت شناخته شده است. در برخیمعاهدات منطقه ای هم از حق مالکیت به طور کلی نام برده شده است. و چنانچه مالکیت معنوی را نوعی از مالکیت به حسابآوریم، می توان آن را مشمول حمایت این معاهدات دانست. یک برداشت منصفانه از موجودیت بشر و آنچه لازمه تحقق کرامتوی می باشد، برسمیت شناختن حق مالکیت برای انسان است. اعلامیه جهانی حقوق بشر در بند ۱۷ مالکیت را برای هر شخصیبه طور انفرادی یا مجتمعا شناسایی نمودن و در بند دوم همین ماده اعلام می دارد که احدی را نمی توان خودسرانه از این حقمحروم نمود. اعلامیه جهانی حقوق بشر که مبنای نظام بین المللی حقوق بشر محسوب می شود مالکیت را امری محترم وهمتای حق حیات، آزادی و امنیت به شمار آورده است بر این اساس در اسناد بین المللی حقوق بشری بر تعرض ناپذیری اینحق طبیعی تاکید شده و فصلی از قانون اساسی غالب کشورهای جهان به حقوق بشر و آزادیهای اساسی اختصاص یافته است.

حقوق شهروندی، مالکیت معنوی، حقوق بشر