ایمان پارسافر - کارشناس رشته مهندسی عمران، گرایش عمران، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یزد،

نانوفناوری، فناوری نانو یا نانوتکنولوژی (به انگلیسی: Nanotechnology) به استفاده از مواد در ابعاد اتمی، مولکولی و فرامولکولی در کاربردهای صنعتی گفته می شود. اولین توصیف گسترده از نانوتکنولوژی، «اهداف فناورانه خاص برای دستکاری دقیق اتم ها و مولکول ها برای ساخت محصولاتی با ابعاد میکرو (۶-۱۰) بوده که اکنون به عنوان نانوتکنولوژی مولکولی شناخته می شود. نانومواد به موادی گفته می شود که حداقل یکی از ابعاد آن ها در مقیاس نانومتری (زیر ۱۰۰ نانومتر) باشد. کو چیک شدن اندازه ذرات در حد نانومتر سبب بروز تغییراتی در خواص فیزیکی و شیمیایی آن ها می شود شاید این فناوری نانو به بحث درباره تغییرات خواص مواد هنگامی که اندازه ذرات کوچکتر از ۱۰۰ نانومتر است، می پردازد. در حال حاضر کاربرد فناوری نانو در صنعت ساختمان به نسبت گستردگی این صنعت، اندک است. اگرچه امروزه شاهد استفاده محدود از مواد و مصالح نانو در ساختمان هستیم، اما با توجه به قابلیت های این فناوری نوظهور، انتظار می رود که در آینده ای نزدیک ، رشد بسیار چشمگیری در استفاده از مواد نانو در صنعت ساختمان سازی را شاهد باشیم. فناوری نانو در ساختمان سازی نقش بسزایی دارد، در این راستا بیشترین سهم را صنایع فولاد، شیشه وبتن ایفا می کنند. کاربرد نانو ذرات در صنعت ساختمان که مهمترین آن ها نانولوله های کربنی(CNT) و دی اکسید تیتانیوم (TiO۲) هستند، عموما” در سازه های اصلی باعث افزایش خواص مکانیکی نمونه ها شده و در بخش نازک کاری نیز کاربرد نانو پوشش ها در نمای داخلی وخارجی ساختمان ها نیز از اهمیت ویژه ای برخورداراست.

پیمانکاری، ساخت و ساز، فناوری نانو، نانو لوله های کربنی، نانو ذرات سیلیکا.