فاطمه شهامت ده سرخ - دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، دانشگاه فردوسی مشهد
جواد صالحی فدردی - دانشیار دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد

شواهد پژوهشی زیادی وجود دارد مبنی بر اینکه افراد با اضطراب بالا به طور انتخابی به اطلاعات تهدیدکننده توجه می­کنند. در این میان نتایج متناقضی در رابطه با سوگیری توجه در اضطراب صفت و حالت وجود دارد. در پژوهش حاضر هدف نویسندگان بررسی سوگیری توجه در  اضطراب صفت و حالت است. پژوهش علی مقایسه­ای ۱۲۰ دانشجوی دختر و پسر از دانشگاه فردوسی بودند که به شیوه نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. دو ابزار پرسشنامه اضطراب صفت حالت اسپیل برگر (STAI) و آزمون کامپیوتری ردیابی نقطه بر آزمودنی­ها اجرا شد. از میان شرکت کنندگان حاضر، داده­های مربوط به ۷۶ آزمودنی (%۱/۷۶ مونث) که به عنوان اضطراب صفت و حالت بالا و پایین تعیین شده بودند، تحلیل گشت. تحلیل نتایج این پژوهش با روش تحلیل کوواریانس (ANCOVA) نشان داد که اثر اصلی مربوط به اضطراب صفت معنادار است (۶۸/۰=d، ۰۰۶/۰=p، ۱۷۴/۸= (۷۵و۱)F) اما اثر تعاملی مربوط به اضطراب حالت و تعامل این دو معنادار نمی­باشد. بر این اساس افراد با اضطراب صفت بالا نسبت به اطلاعات تهدیدکننده سوگیری داشته و در برداشت توجه از این اطلاعات مشکل دارند. سوگیری توجه نسبت به منابع تهدید در اضطراب صفت بالا مرتبط با تمایل انتخابی به ردیابی اطلاعات تهدیدکننده است، که خود مولفه­ای از گوش به زنگی بالا در این افراد است.

اضطراب صفت, اضطراب حالت, سوگیری توجه, ردیابی نقطه