تاثیر مبانی مشروعیت وبر در ایجاد بحران های نظام پادشاهی مشروطه ایران در دوره پهلویدوم
- سال انتشار: 1402
- محل انتشار: دومین همایش بین المللی علوم سیاسی، مدیریت، اقتصاد و حسابداری
- کد COI اختصاصی: MANAGEMENTCONF02_043
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 57
نویسندگان
کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه اصفهان.
دانشیار و عضو هیئت علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه اصفهان.
دانشیار و عضو هیئت علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه اصفهان.
چکیده
برآیند نهضت مشروطه، قانون اساسی مشروطه و متمم آن بود که در کنار تعریف مجلس شورای ملی وحقوق شهروندی به عنوان مبانی قانونی مشروعیت، عناصر مذهبی و پادشاه را نیز به عنوان مبانیسنتی و شبه کاریزماتیک مشروعیت، تعریف کرد که سبب ایجاد مبانی مشروعیت بخش چندگانه نظامسیاسی مشروطه و سپس چالش ها و بحران هایی در بخشی از دوران قاجار و سراسر دوران پهلوی شد.پرسش اصلی این مقاله که به شیوه توصیفی_تحلیلی نگاشته شده این است که مبانی مشروعیت سهگانه ی موجود در قانون اساسی مشروطه، چه تاثیری بر ایجاد بحران های نظام پادشاهی مشروطه دردوره پهلوی دوم داشته است. یافته های این مقاله نشان می دهد که در دوره ی پهلوی دوم در دودوره ی زمانی شهریور ۱۳۲۰ تا ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ و ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ تا انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ ،همواره جایگاه مبانی مشروعیت بخش به حکومت پهلوی دوم متغیر بوده و همزمان مبانی سنتی، شبهکاریزماتیک و قانونی را در بر می گرفته است. تکیه بر وجوه ملی و مذهبی عنصر سنتی مشروعیت درکنار ارائه چهره ای شبه کاریزماتیک از محمدرضاشاه و بهره گیری از مبانی قانون مشروعیت به صورتکنترل شده از جمله ویژگی های دوره پهلوی دوم است که عملا از عوامل مهم پیوستن نیروهایمخالف میانه رو به انقلاب اسلامی و ریزش مشروعیت پهلوی دوم نزد طبقات سنتی و متوسط و تقویتجایگاه اسلام سیاسی بازتعریف شده به عنوان گفتمان اصلی انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ گردیدکلیدواژه ها
مشروعیت وبری، قانون اساسی مشروطه، نظام پادشاهی مشروطه، بحران سیاسیمقالات مرتبط جدید
- رویکرد جمهوری فدرال آلمان در قبال موضوع هسته ای ایران (۲۰۰۳-۲۰۲۳)
- عوامل تاثیرگذار بر روابط خارجی ایران و آلمان با تاکید بر نفوذ لابی یهود
- دیپلماسی انرژی جمهوری اسلامی ایران در قبال اتحادیه اروپا بعد از بحران اوکراین ۲۰۲۲
- بررسی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در منطقه آسیای مرکزی از منظر سرمایه اجتماعی بین الملل
- الگوی دولت قارهای و پیامدهای آن بر راهبرد سیاست خارجی ایران در اورآسیا
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.