حسین صالحی مقدم - وکیل پایه یک دادگستری

امروزه با گسترش روز افزون تکنولوژی خرید و فروش از حالت سنتی و حضوری به صورت مجازی و از راه دور تبدیل شده است و مصرف کنندگان در این گونه قراردادها بدون اینکه کالاها و خدمات را ازنزدیک مشاهده نمایند تنها با زدن یه کلیک در فضای مجازی اینترنت، کالاها و خدمات مورد نیاز خود را خریداری می کنند. در قانون تجارت الکترونیک ایران(مصوب 1831 ) به این گونه قراردادها از راه دور که درفضای الکترونیکی صورت می گیرند اشاره شده است. در ماده 83 این قانون حقی به مصرف کنندگان اعطا شده که مصرف کنندگان در قراردادهای الکترونیکی ظرف حداقل هفت روز کاری حق انصراف از قرارداد رابدون تحمل هیچ هزینه ای و یا ارائه دلیلی دارند. ما در این مقاله برآنیم، تا ماهیت حق انصراف مصرف کننده در قراردادهای تجارت الکترونیک را بررسی نماییم و تاثیر این نوع از قراردادها را در حمایت از حقوق محیط زیست بررسی نماییم و دلیل اینکه قانونگذار چنین حقی را به مصرف کنندگان در این گونه قراردادها اعطا نموده است را مورد تحلیل قرار دهیم

حق انصراف، مصرف کننده، قرارداد تجارت الکترونیک، محیط زیست