کیومرث فتحی - دانش آموخته کارشناسی ارشد عمران و بهره برداری جنگل، گروه جنگلداری و اقتصاد جنگل دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران
مقداد جورغلامی - استاد گروه جنگلداری و اقتصاد جنگل دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران
سیدعطااله حسینی - استاد گروه جنگلداری و اقتصاد جنگل دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران
شهرام خلیقی سیگارودی - دانشیار گروه احیا مناطق خشک و کوهستانی دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران
علی بابائی احمدآباد - دانشجوی دکتری عمران و بهرهبرداری جنگل، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران

در جنگلهای شمال ایران پدیده فرسایش و رسوب ناشی از آن با توجه به شیب های تند و مناطق پرباران عاملی در نابودی بوم سازگان جنگلی بشمار می رود. فرسایش با از بین بردن موادآلی و لایه سطحی خاک، منجر به کاهش قدرت نگهداری آب می شود و این امر باعث افزایش روانآب و افزایش رسوب در آبها می گردد. هدف از این تحقیق مطالعه حجم رسوبات در روانآبهای ناشی از کوبیدگی و فشرده شدن خاک در اثر عملیات چوبکشی می باشد. این تحقیق در پارسل های ۳۱۵و ۳۱۶ بخش گرازبن جنگل خیرود نوشهر در نه قطعه نمونه با طول ۲۰، ۳۰ و ۴۰ متر و در شیب های ۱۵، ۲۵ و ۳۵ درصد انجام شده است . نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد نتایج آزمون دانکن نشان داد که میزان رسوب در تیمار شیب پلات (شیب های ۱۵، ۲۵ و ۳۵ درصد) در سطح ۰۵/۰α = و حدود اطمینان ۹۵% دارای رابطه معنی دار است . نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد کل رسوب (گرم/مترمربع ) در هر پلات با خصوصیات فیزیکی خاک، طول، شیب و درصد تاج پوشش پلاتها رابطه معنی داری مشاهده نشد. فاصله بهینه در مسیرهای چوبکشی جهت کاهش رسوب ۳۰ متر است و مناسب ترین شیب جهت کاهش رسوب روانآب ۲۵ درصد می باشد. این تحقیق نشان داد که برای کاهش رسوبات در مسیرهای چوبکشی تا حد امکان باید از ساخت و طراحی این مسیرها در شیب های تند خودداری نمود.

رسوب، مسیرهای چوبکشی ، شیب ، خصوصیات فیزیکی خاک