سعید درختی - دانشجوی دکتری، گروه مهندسی آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
لیلا غلامی - دانشیار، گروه مهندسی آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

فرسایش خاک یکی از مهم ترین تهدیدات در بومسازگان و عرصه های طبیعی و کشاورزی است و می تواند در آینده نزدیک امنیت غذایی کشور را تحت تاثیر خود قرار دهد. بنابراین بررسی وضعیت حوضه از نظر فرسایش حائز اهمیت است . این تحقیق بر آن است تا وضعیت فرسایش خاک در سالهای ۲۰۰۵ و ۲۰۲۰ با مدل CORINE در حوزه آبخیز چرداول را بررسی نماید. پارامترهای مورد نیاز این مدل شامل فرسایندگی ، فرسایش پذیری ، شیب و پوشش گیاهی است بنابراین پس از تهیه این پارامترها سه نقشه فرسایندگی ، فرسایش پذیری و شیب به منظور تهیه نقشه پتانسیل با هم هم پوشانی شدند و در مرحله آخر این نقشه خطر فرسایش پتانسیل با پوشش گیاهی ۲۰۰۵ و ۲۰۲۰ ترکیب شد و نقشه خطر فرسایش پتانسیل ارائه گردید. نتایج نشان داد که منطقه از نظر پتانسیل فرسایش واقعی در هر دو سال در وضعیت خطر فرسایش کم قرار دارد با این تفاوت که وضعیت خطر فرسایش واقعی کم در سال ۲۰۰۵ برابر ۱/۶۰ درصد بوده است و این مقدار در سال ۲۰۲۰ به ۴۳ درصد رسیده است . علاوه بر این از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۰ بر وسعت مناطق با خطر فرسایش واقعی متوسط و زیاد افزوده شده است .

تخریب خاک، حوزه آبخیز چرداول، فرسایش خاک، فرسایش پذیری ، مدل CORINE