بهمن رحمتی نژاد - گروه مهندسی مکانیک، دانشگاه فنی و حرفه ای، تهران، ایران
حسین رحیمی آسیابرکی - گروه مهندسی مکانیک، دانشگاه فنی و حرفه ای، تهران، ایران
فرزین عظیم پور شیشوان - گروه مهندسی مکانیک، دانشگاه فنی و حرفه ای، تهران، ایران

در این تحقیق عملکرد حرارتی موتور M۱۳NI با استفاده از نانوسیال AL۲O۳+H۲O در محیط آزمایشگاهی بررسی شد. در این آزمایش آب و اتیلن گلیکول به عنوان سیال های پایه با نانوذرات AL۲O۳ ترکیب و مورد استفاده قرار گرفت. در این تحقیق از نانوذرات nm ۲۰ با درصدهای حجمی ۱ الی ۲ درصد استفاده شد. نتایج نشان داد با اضافه نمودن سورفکتانت SDBS به AL۲O۳، نانوسیال تهیه شده در ۲۲ روز اول پایدار است. همچنین مقدار پتانسیل زتا ۳۷.۷ mv برآورد شد که نشان از پایداری نانوسیال دارد. افزایش کسر حجمی نانوذرات، باعث افزایش انتقال حرارت و افزایش افت فشار و همچنین کاهش پارامتر مریت (نسبت انتقال حرارت به قدرت پمپ) شد. در دور RPM ۱۱۵۰ و وجود ۱ درصد کسر حجمی نانوذرات در سیال پایه آب به ترتیب افزایش ۲/۷ و ۱/۱۳ درصد حرارت دفع شده نسبت به مخلوط آب+اتیلن گلیکول و آب خالص مشاهده شد. افزایش کسر حجمی نانوذرات در سیال پایه موجب کاهش دمای خروجی از رادیاتور شده که این عمل باعث افزایش اختلاف دمای ورودی و خروجی گردیده و نرخ انتقال حرارت افزایش می یابد. با استفاده از نانوسیال می توان اندازه رادیاتور و حجم سیستم خنک کاری را کوچک نمود و در نتیجه مقدار آب در گردش و توان تلف شده موتور را کاهش داد.

نانوسیال, نانوذرات, ضریب انتقال حرارت, موتور M۱۳NI, Al۲O۳