ابراهیم پارسامهر - Master student of intangible property Law, Faculty of law, Tarbiat Modares University , Tehran, Iran
محمود صادقی - Associate Professor of intangible property Law, Faculty of law, Tarbiat Modares University , Tehran, Iran

در ایران، مقررات ویژه­ای برای ثبت اختراعات نظامی وجود ندارد و فقط آئین­نامه­ای در این خصوص به تصویب رسیده است که با توجه به ماهیت خود نمی­تواند با نادیده انگاشتن قانون ثبت اختراعات، نسبت به موضوع قانونگذاری کند. در این تحقیق، برای شناسایی تجربه  کشور آمریکا به عنوان بزرگترین قدرت نظامی دنیا و واکاوی ایرادات موجود در قوانین ایران، به بررسی قواعد و مقررات اختراعات نظامی، از طریق مراجعه به حقوق اختراعات وصنایع نظامی این دو کشور می­پردازیم. در اغلب کشورهای جهان با محوریت آمریکا، به دلیل اهمیت اختراع نظامی و رقابت تسلیحاتی، ضمن حفظ اختراع به صورت محرمانه، با تعلیق روند ثبت اظهارنامه به مالک، گواهینامه اختراع اعطاء نمی­شود. با وجود این، در ایران به مانند ترکیه و چین، اختراع نظامی ثبت و به مالک گواهینامه تعلق می­گیرد؛ اگرچه کلیه مراحل ثبت محرمانه است. در کشور آمریکابا تعلیق فرآیند ثبت اختراع، مخترع از حقوقی همچون حق بهره­برداری آزاد و افشاء محروم و در صورت نقض حقوق دفاعی کشور، با ضمانت اجراهای سنگین کیفری، مدنی، تامینی و اداری مواجه می­شود. در مقابل، دولت جهت حفظ انگیزه نوآوری در مخترع، حقوقی چون غرامت بهره برداری اجباری و خسارت تعلیق بهره­برداری را به مالک حق اعطاء کرده است. با تحقیق حاضر، ضرورت تصویب یک مقرره ویژه در مورد اختراعات نظامی که در آن مرجع ثبت اختراع، نحوه ارزیابی و تشریفات ثبت اظهارنامه داخلی و خارجی، محدودیت و ضمانت اجرای نقض حقوق دفاعی و در نهایت نحوه جبران خسارات مالک مورد پیش­بینی قرار گرفته باشد، ملموس­تر خواهد شد.

Military Invention, National Defense Patent, national act Defense Rights, Exclusive Rights Limitation, اختراع نظامی, گواهینامه اختراع دفاع ملی, حقوق دفاعی, محدودیت حقوق مالک.