مسلم عبدی - Ph.D. Student in Private Law, Islamic Azad University, South Tehran Branch, Tehran, Iran
عباس کریمی - Professor of Private Law, University of Tehran, Tehran, Iran
احمد شمس - Associate Professor, Islamic Azad University, South Tehran Branch, Tehran, Iran
محسن محبی - Associate Professor, Islamic Azad University, Tehran Science and Research Branch, Tehran, Iran

از تمهیدات مهم قراردادهای سرمایه گذاری تعیین قانون یا منابع حاکم بر قرارداد است. با تعیین قانون حاکم- با توافق طرفین یا با اعمال قواعد حل تعارض-  محل ارجاع، تفسیر، تحلیل و استنتاج در موضوعات مختلف قرارداد مشخص می گردد. در قراردادهای بین­المللی این توافق منشاء اثر بوده و نهاد رسیدگی کننده باید بر اساس منابع منتخب، اختلافات راجع به قرارداد را تحلیل و رای صادر کند. با این حال در این قراردادها، به ویژه دعاوی سرمایه گذاری، مراجع داوری تمایلی به استفاده انحصاری از قانون یا منابع منتخب ندارند و به صورت رایج و به انحاء مختلف از منابع غیر منتخب -به رغم عدم صدور مجوز از ناحیه طرفین قرارداد- نیز استفاده می­نمایند. حدود اختیارات داوران در ارجاع و استفاده از منابع غیر منتخب و میزان تاثیرگذاری این منابع در سرنوشت نهایی دعاوی بین المللی موضوع اصلی مقاله پیش رو خواهد بود.

International Commercial Agreements, Applicable Law, Arbitration Authorities, Non-defined Resources., قراردادهای سرمایه گذاری, قانون حاکم, مراجع داوری, منابع غیر منتخب.