فضه سلیمی[۱]* - ۱. Ph.D. student in Private Law, Qom University, Qom, Iran
محمد باقر پارسا پور[۲] - ۲. Assistant Professor, Faculty of Law, Qom University, Qom, Iran

چکیده حمایت از مصرف کننده کالا از جمله موضوعاتی است که از دیرباز در نظام های حقوقی مورد توجه بوده است  که توجه به این مهم با پیدایش فناوری های  جدید  و نیز پیچیده شدن فرایند تولید، بیش از پیش احساس می شود. روش های حمایتی پیشگیرانه و جبرانی ای در این زمینه به کار گرفته شده تا از مصرف کننده به عنوان طرف ضعیف تر رابطه حمایت شود. مسوولیت تولیدکننده کالای معیوب و خطرناک، روش حمایتی جبرانی محسوب می شود که در مواد ۲ و ۱۸ قانون حمایت از مصرف کنندگان مصوب ۲۲/۳/۱۳۸۸ و مواد ۱ و ۴ دستورالعمل مسوولیت ناشی از عیب تولید اتحادیه اروپایی مصوب ۱۹۸۵/۲۵/۵  مورد توجه قرار گرفته است. مبانی مسوولیت مدنی عرضه کنندگان کالاها و خدمات در مقابل مصرف کننده، در جهت حمایت از قشر کم اطلاع در روابط حقوقی در اعصار مختلف به فراخور مقتضیات زمان مورد توجه بوده است. از جمله مبانی مطروح و البته پذیرفته شده در بروز این تحولات، دکترین «آگاه باش خریدار» و «نظریه تقصیر» است و از طرفی به عنوان مبانی نوین می توان از نظریه تضمین و مسوولیت محض نام برد که بنا بر تحلیل ارائه شده در مقاله حاضر، مسوولیت محض به عنوان مبنای مسوولیت مدنی در رابطه تولیدکننده و مصرف کننده پذیرفته شده و  مورد تحلیل قرار گرفته است.               * نویسنده مسوول مقاله:                                                                     E-mail: Salimi.fe@gmail.com

Bases of civil responsibility, Exhibitioner, consumer, Consumers Protection act, EU product liability directive, واژگان کلیدی: مبانی مسوولیت مدنی, عرضه کننده, مصرف کننده, قانون حمایت از حقوق مصرف کنندگان, دستورالعمل مسوولیت ناشی از عیب تولید اتحادیه اروپایی