مطالعه تطبیقی مبانی مسوولیت مدنی ارائه کنندگان خدمات اینترنتی
- سال انتشار: 1390
- محل انتشار: فصلنامه پژوهش های حقوق تطبیقی، دوره: 15، شماره: 3
- کد COI اختصاصی: JR_CLRM-15-3_001
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 67
نویسندگان
۱- Associate Professor, Department of Private Law Mazandaran University, Mazandaran, Iran
۲- Ph.D. Student of private Law Shahid Beheshti University, Tehran, Iran
چکیده
ارائهکنندگان خدمات اینترنتی، درقبال فعالیتهای زیانبار خود و مشترکینشان مسوولیت دارند. برجسته ترین موضوع در این باره، تعیین مبنای این مسوولیت است. در این زمینه، در حقوق خارجی، برخی قائل به اعمال نظام تقصیر هستند و برخی دیگر، مسوولیت محض را ترجیح دادهاند. با این حال، تصویب مقرراتی چون رهنمود تجارت الکترونیکی اتحادیه اروپا و قانون حق مولف هزاره دیجیتال آمریکا سرآغازی شد برای پیدایش نظام نوینی حاکم بر مسوولیت آنها، یعنی نظام عدم مسوولیت. از این پس، ارائهکنندگان خدمات که تنها نقش واسطه را بازی میکنند، به عنوان اصل، با گردهم آمدن شرایطی از مسوولیت در برابر کارهای زیانبار دیگران معافند. در حقوق ایران، درباره این امر، حکم ویژهای وجود ندارد و بر پایه قواعد مسوولیت مدنی، باید این مسوولیت را بر مبنای تقصیر دانست. با وجود این، از برخی از امارههای تقصیر نباید گذشت.کلیدواژه ها
Negligence, internet services, Strict, No liability system, خدمات, اینترنتی, مسوولیت, تقصیر محض, نظام عدم مسوولیتاطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.