مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن آگاهی و طرحواره درمانی بر ناگویی هیجانی در دانش آموزان با سابقه اقدام به خودکشی

مقدمه: مقایسه رویکردهای درمانی در روان شناسی جهت اثربخشی بیشتر در زمانی کمتر یکی از موضوعات مورد علاقه محققان می باشد، بنابراین هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن آگاهی و طرحواره درمانی بر ناگویی هیجانی در دانش آموزان با سابﻘه اقدام به خودکشی بود. روش کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و گروه کنترل شامل پیگیری یکماهه بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه شهر شیروان و حومه که در سال۱۴۰۰سابقه اقدام به خودکشی داشته اند تشکیل می داد. با روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۴۵ نفر انتخاب و به صورت تصادفی، به سه گروه (دو گروه آزمایش طرحواره درمانی و ذهن اگاهی و گروه کنترل)تقسیم شدند.ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو بود. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS.۲۱ و شاخص های آمار توصیفی و تحلیل واریانس اندازه های مکرر چندمتغیره تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: نتایج حاکی از اثربخشی دو مداخله بر ناگویی هیجانی بود اما با توجه به مقادیر اختلاف میانگین نمرات در مراحل مختلف اندازه گیری در گروه ها، درمان مبتنی بر ذهن آگاهی نسبت به طرحواره درمانی، اثربخشی بیشتری در بهبود ناگویی هیجانی دانش آموزان با سابقه اقدام به خودکشی داشت (۰۰۱/۰≥P). نتیجه گیری: با توجه به یافته ها استفاده ترکیبی از هر دو شیوه درمانی و به ویژه درمان مبتنی بر ذهن آگاهی جهت ارتقای سلامت روان و کاهش ناگویی هیجانی در دانش آموزان با سابﻘه اقدام به خودکشی توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، درمان مبتنی برذهن آگاهی ، ناگویی هیجانی ، خودکشی