تغییرات ضربان قلب و ناهنجاری های الکتروکاردیوگرافی در طول تشنج صرع

هدف: تعیین شیوع تغییرات ضربان قلب و ناهنجاری های ECG در طول حملات صرع و تعیین زمان تغییرات ضربان قلب نسبت به اولین علائم الکتروگرافی و بالینی. برای ارزیابی عوامل خطر برای وقوع ناهنجاری های ECG.روش ها: ما ۲۸۱ تشنج را در ۸۱ بیمار مبتلا به صرع صعب العلاج که EEG طولانی مدت ویدئویی و ECG دو کاناله داشتند، به صورت گذشته نگر تجزیه و تحلیل کردیم. ماهیت و زمان تغییرات ضربان قلب در مقایسه با شروع تشنج الکترووگرافی و بالینی تعیین شد. دوره کتال (شامل یک دقیقه قبل از عمل و سه دقیقه بعد از عمل) برای آریتمی های قلبی، ناهنجاری های هدایت و رپلاریزاسیون مورد بررسی قرار گرفت. عوامل خطر برای ناهنجاری های قلبی با استفاده از آمار پارامتریک و ناپارامتریک بررسی شد.یافته ها: در ۷۳ درصد از تشنج ها (۹۳ درصد بیماران) ضربان قلب حداقل ۱۰ ضربه در دقیقه افزایش یافت و این امر اغلب در زمان شروع تشنج رخ می دهد. در ۲۳ درصد از تشنج ها (۴۹ درصد از بیماران) این افزایش سرعت قبل از شروع الکترووگرافی و شروع بالینی بود. ناهنجاری های ECG در ۲۶٪ از تشنج ها (۴۴٪ از بیماران) مشاهده شد. یک بیمار به مدت ۳۰ ثانیه آسیستول داشت. مدت طولانی تشنج باعث افزایش بروز ناهنجاری های ECG شد. هیچ عامل خطر دیگری یافت نشد.نتیجه گیری: تغییرات ضربان قلب به طور مکرر اتفاق می افتد و در حوالی زمان یا حتی قبل از اولین تغییرات الکتروگرافی یا بالینی رخ می دهد. این تغییر می تواند زمان شروع تشنج را روشن کند و الگوی نرخ خاص ممکن است برای تشخیص تشنج و برای تشخیص خودکار تشنج مفید باشد. ناهنجاری های ECG اغلب و به طور مکرر در چندین تشنج یک بیمار اتفاق می افتد.