مریم قاسمیان - .
نسیم امامداد - .
زهرا پورمحمدی - .
پروانه شفیعی فر - .
طاهره بنواری - .

فرار از مدرسه یک مسئله جدی در آموزش و پرورش است که باعث نگرانی بسیاری از اولیای دانش آموزان و اساتید می شود. این امر به معنای عدم تمایل و عدم حضور دانش آموزان در محیط تحصیلی، ترک تحصیل و برخورد منفی با سیستم آموزشی است. به طور کلی، دلایل مختلفی می تواند باعث مدرسه گریزی در دانش آموزان ابتدایی شود. برخی از این دلایل عبارتند از: عدم علاقه به درس خواندن، مشکلات خانوادگی، اضطراب و استرس، تجربه های منفی در محیط تحصیلی و ناکامی در تحصیلات (عزیزی مطلق و میرتونی، ۱۴۰۲). مدرسه گریزی پرهزینه است که هزینه تحصیل دانش آموزان را در بر می گیرد و در نتیجه ظرفیت کسب درآمد کاهش می یابد. دانش آموزانی که بالاترین میزان فرار از تحصیل را دارند، کمترین میزان پیشرفت تحصیلی را دارند. علاوه بر این، دانش آموزان فراری به احتمال زیاد ترک تحصیل می کنند (Lázaro et al., ۲۰۲۰). فرار از مدرسه به غیبت عمدی و غیرمجاز از مدرسه اشاره دارد، خواه به دلایل موجه باشد یا نه. در این صورت یادگیرنده به میل خود کلاس را از دست می دهد. این شامل غیبت های موجه مشروعی نمی شود که ممکن است به دلیل شرایطی مانند بیماری یا تراژدی رخ دهد. نوع خانواده هایی که دانش آموزان از آن ها پرجمعیت-چندهمسر بودند و سطح تحصیلات والدین که در آن والدینی که تحصیلات پایینی داشتند، موارد ترک تحصیلی بیشتر داشتند. به نظر نمی رسد امکانات فیزیکی و مواد آموزشی/یادگیری نقش زیادی در رفتار فرار یادگیرنده داشته باشد. گریز از تحصیل عواقب متعددی دارد که شایع ترین آنها عدم توانایی در فارغ التحصیلی و محرومیت از واحدهای درسی برای کلاس های خاص است (حیدری و همکاران، ۱۳۹۷).

مدرسه گریزی، راهکارهای عملی، دانش آموزان ابتدایی، خانواده، آموزگار.