محمدمهدی فیروزمهر - عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی
سیدعلی اکبر حسینی رامندی - عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی

اطلاق و نسبیت اخلاقی با این پرسش آغاز می شود: آیا احکام اخلاقی با تغییر شرایط، زمان، مکان، افراد و جوامع، تغییر می کند و یا همواره، ثابت اند و بی هیچ تقیید و تخصیصی، شامل همه افراد، در همه زمان ها و مکان ها می شوند؟ برخی مکاتب، اخلاق را امری نسبی دانسته که قوانین آن با تغییر شرایط، زمان، مکان، افراد و جوامع، دگرگون خواهد شد؛ در حالی که شماری از مکتب ها، قوانین اخلاقی را اموری ثابت، جاودانه و ناوابسته به زمان، مکان، شرایط و افراد می دانند. پژوهش پیش رو کاوشی در باب اطلاق و نسبیت اخلاقی در گستره وحی قرآنی است و به روش کتابخانه ای- اسنادی و تحلیل محتوایی، توصیفی و استنباطی انجام شده است. نتایج نشان می د هد براساس داده های قرآنی نظام اخلاقی اسلام، بر قوانین و احکامی ثابت و مطلق استوار است و دلایل و شواهد قرآنی پرشمار از اطلاق اصول اخلاقی حمایت می کند و نسبیت اخلاقی را مبانی و نتایج نسبیت اخلاقی را بر نمی تابد و آن را مردود می داند.

اخلاق, اطلاق اخلاقی, نسبیت اخلاقی, کاوش قرآنی, قرآن کریم