مهران فرجی - دانشجوی دکتری تخصصی مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب

فرهنگ ، از دیرباز به عنوان عاملی مهم در هویت بخشی به اکوسیستم های اجتماعی و تعیین قلمروهای فکری و خط مشی گذاری در تمامی سطوح موثر زندگی بشری بوده و به خاطر شاخصه ی خاص خود و تغییرات مداوم در آن ، باعث رشد و شکوفایی یک فرهنگ و یا بالعکس موجبات افول آن را فراهم ساخته است . در حال حاضر اکثر مدلهای اکوسیستم نوآوری موجود ، فرهنگ را تنها به عنوان یک عامل در بر می گیرند. اما آن را به عنوان یک عامل متغیر نمی بینند یا ابزاری برای تاثیرگذاری بر آن فراهم نمی کنند. حال اگر این چالش ها برای سیاستگذاران در عرصه ی حاکمیتی فرهنگ ، به ویژه در کشور ایران مورد ارزیابی قرار گیرد خواهیم دید که عناصر تاثیرگذار بسیاری در تصمیم گیری های مدیران، آن ها را با چالش های عمده ای روبرو ساخته و یا حتی دچار خطا یا اشتباه می کند. در این پژوهش ضمن پرداختن به این چالش ها با رویکرد اکوسیستم نوآوری ، رویکرد سیستم باز توسط نظریه سیستم ها و سیاستگذاری پویا یا سیستم پویای نوآورانه ( ( Innovative dynamic system به عنوان یک پارادایم سازمانی برای رویارویی با چالش های رقابتی فعلی پیشنهاد شده است که می تواند در سطح فردی ، سطح سازمانی و در سطح سیستم اجتماعی اعمال شود.

فرهنگ ، مدیریت فرهنگی ایران ، اکوسیستم نوآوری ، مدیریت استراتژیک ، سیستم پویای نوآورانه ، خط مشی گذاری سازمان