تدوین راهبردهای پایداری زیرساختهای سبز شهری با استفاده از ارزیابی تغییرات سیمای سرزمین (مطالعه موردی: منطقه دو کلان شهر تهران)
عنوان مقاله: تدوین راهبردهای پایداری زیرساختهای سبز شهری با استفاده از ارزیابی تغییرات سیمای سرزمین (مطالعه موردی: منطقه دو کلان شهر تهران)
شناسه ملی مقاله: JR_GERAZ-13-2_006
منتشر شده در در سال 1402
شناسه ملی مقاله: JR_GERAZ-13-2_006
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:
سعیده ناصحی - گروه برنامهریزی، مدیریت و آموزش محیطزیست، دانشکده محیطزیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
سیده آل محمد - گروه برنامهریزی، مدیریت و آموزش محیطزیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
مجید رمضانی مهریان - گروه مطالعات محیطی، پژوهشکده تحقیق و توسعه علوم انسانی (سمت)، تهران، ایران.
نغمه مبرقعی دینان - گروه اقتصاد، آموزش و سیاست محیطزیست، پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
خلاصه مقاله:
سعیده ناصحی - گروه برنامهریزی، مدیریت و آموزش محیطزیست، دانشکده محیطزیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
سیده آل محمد - گروه برنامهریزی، مدیریت و آموزش محیطزیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
مجید رمضانی مهریان - گروه مطالعات محیطی، پژوهشکده تحقیق و توسعه علوم انسانی (سمت)، تهران، ایران.
نغمه مبرقعی دینان - گروه اقتصاد، آموزش و سیاست محیطزیست، پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
توسعه افسارگسیخته کالبدی - فضایی شهرها، باعث تغییر پوشش اراضی و ازدست رفتن انسجام زیرساختهای سبز میشود. همواره در شهرها این خطر وجود دارد که پایداری این زیرساختها در مقایسه با توسعه شهری نادیده گرفته شود. این زیرساختها (اراضی رودکناری، باغها، پارکهای شهری، سبز راه های دست کاشت و اراضی بایر) با حضور در درون و پیرامون شهرها، میتوانند خدمات اکوسیستمی بیشماری را عرضه نمایند که در صورت ازدست رفتن غیرقابل جایگزین خواهند بود. به این ترتیب، شناخت روند تغییرپذیری به منظور هدایت برنامهریزی و مدیریت سیمای سرزمین شهری ضروری است. هدف این پژوهش، ارزیابی و پیشبینی تغییرات پوشش اراضی، سنجش تغییرات ساختار سیمای سرزمین و سپس پیشنهاد راهبردهای پایداری زیرساختهای سبز به منظور هدایت مدیریت سیمای سرزمین در منطقه دو کلان شهر تهران است. این منطقه از گذشته به دلیل گذر دو رود - دره درکه و فرحزاد موقعیت ممتازی نیز داشته است. در این پژوهش به منظور تهیه نقشه پوششهای مختلف اراضی، از تصاویر ماهوارهای سالهای ۱۹۸۶، ۲۰۰۰ و ۲۰۱۶ و نرمافزار IDRISI استفاده شده است. همچنین برای پیشبینی پوشش اراضی سال ۲۰۳۲، زنجیره مارکوف و همان نرمافزار به کار گرفته شده است. بر اساس هدف این پژوهش، سه طبقه فضای سبز، فضای باز و فضای انسانساخت موردنظر بوده و دوطبقه فضای سبز و فضای باز به عنوان زیرساخت سبز تلقی شده است. همچنین به منظور تحلیل تغییرات ساختاری، از محاسبه سنجههای NP، MPS، MPAR، CONTIG، MESH، SPLIT، LP، PLAND و Division در نرمافزار FRAGSTATS استفاده شده است. در مجموع طی سالهای ۱۹۸۶ تا ۲۰۱۶، به ترتیب حدود ۶۱۷ هکتار از اراضی سبز و ۱۱۰۰ هکتار از اراضی باز به اراضی انسانساخت تبدیل شدهاند. باتوجه به یافتهها که بیانگر جایگزین شدن گسترده زیرساختهای سبز توسط اراضی ساخته شده و ازدست رفتن انسجام آنها است، راهبردهایی بر اساس پنج اصل اکولوژی سیمای سرزمین پیشنهاد شده است.
کلمات کلیدی: زیرساخت سبز, سنجههای سیمای سرزمین, پیشبینی, راهبرد, انسجام
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1921755/