واسطه گری عزت نفس بر کیفیت زندگی و رفتارهای پرخطردر بین دانشجویان

هدف از اجرای این پژوهش، بررسی نقش بارز و تاثیرگزار واسطه­ای عزت نفس برکیفیت زندگی  و رفتارهای پرخطر در بین دانشجویان شاغل به تحصیل در دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت بوده است. این پژوهش از نوع توصیفی به روش همبستگی است که نمونه­ی مورد نظر۳۰۰دانشجو(۱۴۴دانشجوی پسر و ۱۵۶ دانشجوی دختر) دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت با میانگین سنی ۷۵/۲۴ سال بوده است. روش به شیوه­ی خوشه­ای چندمرحله­ای انتخاب شده و با  مقیاس کیفیت زندگی بهداشت جهانی(WHOQOL- BREF) و پرسشنامه­ی عزت نفس روزنبرگ و پرسشنامه­ی رفتارهای پرخطر(YRBSS) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده­ها از روش تحلیل مسیر به شیوه­ی رگرسیون سلسله مراتبی بارون و کنی و آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد که کیفیت زندگی به میزان ۲۴/۰- به­طور مستقیم(pرفتارهای پرخطر تاثیر گذاشته که نشان­دهنده­ی رابطه­ی منفی معکوس معنی­دار بین این دو متغیر بوده و نشان داده شد که با وارد نمودن متغیر عزت نفس در معادله­ی مفروض پیش­بینی شده، کیفیت زندگی به میزان۱۰/۰- اثر غیر مستقیم(pعزت نفس در کاهش اثرات کیفیت زندگی در بروز رفتارهای پرخطر می­باشد. همچنین کیفیت زندگی به میزان ۵۲/۰ به­طور مستقیم بر عزت نفس دانشجویان اثر گذاشته که بیانگر رابطه­ی مستقیم این دو متغیر بوده است که ارتقاء کیفیت زندگی موجب افزایش عزت نفش دانشجویان می­گردد.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، عزت نفس ، رفتارهای پرخطر