خلیل میرزایی - دانشگاه آزاد
احمد محمدزکی - دانشگاه آزاد

مقاله­ی حاضر در پی آن است تا به این پرسش اساسی پاسخ دهد که ساخت پیاده­راه خیابان ۱۵خرداد (واقع در منطقه­­ی ۱۲ شهرداری تهران) چه پیامدهای اجتماعی به دنبال خواهد داشت و با چه تغییرات یا تعدیل­هایی می­توان به بهترین وجه نظر ذی­نفعان و متاثرین را تامین نمود. این پژوهش از نظر مسیر توصیفی و از نظر هدف کاربردی بوده و برای گردآوری اطلاعات نیز از روش میدانی و اسنادی استفاده گردیده است. در بخش اسنادی، کلیه­ی اسناد موجود تمام شماری شده و در بخش میدانی نیز ۸۸۰ نفر از بین ساکنان، کسبه­ی فعال در محدوده­ی اجرای طرح و مراجعان به بازار به عنوان نمونه انتخاب و پرسشنامه­­ی مد نظر برروی آن­ها اجرا گردیده است. در عین حال با مدیران محلی و نهادهای ذی­نفع نیز به صورت هدفمند و در دسترس و با گروه­های مردمی به صورت گلوله­برفی مصاحبه صورت پذیرفته است. ابزار به کار رفته در این پژوهش، فیش­های اطلاعاتی، پرسش­نامه­ی پژوهش­گر ساخته، مصاحبه­ی نیمه­باز و مشاهده بوده است. یافته­های پژوهش گویای آن است که اگر چه این پیاده­راه می­تواند به رونق اقتصادی محدوده و یا گسترش فضاهای فراغتی، سیاحتی و فعالیتی منجر گردد، در عین حال می­تواند به انتقال آلودگی­های زیست­محیطی به دیگر نقاط شهر و تغییر هویت محله­های اطراف نیز دامن زند. در انتها ایجاد پهلوگاه جهت بارگیری، استفاده از مبلمان و المان­های تاریخی تهران قدیم و... نیز به عنوان راه­کار جهت حصول به اهداف پروژه به عنوان فضای عمومی قابل بیان خواهند بود.

ارزیابی تاثیر اجتماعی, فضای شهری, فضای عمومی, پیاده راه سازی, خیابان ۱۵ خرداد