راهبرد صنعتی­شدن یکی از روش­های اساسی است که برنامه­ریزان کشورهای در حال توسعه با نیل به آن امیدوارند از مشکلاتی مانند فقر، تراکم بیش از اندازه جمعیت و نابرابری­های فضایی رهایی یابند. با این دید، استقرار شهرکهای صنعتی به عنوان روشی برای رسیدن به اهداف کلی توسعه مورد توجه برنامه­ریزان کشور قرار گرفته و تصور بر این است که با ایجاد صنایع در روستاها می­توان موجب تنوع اقتصاد روستایی، افزایش ارزش افزوده تولیدات کشاورزی، ایجاد اشتغال، افزایش درآمد روستاییان، کاهش مهاجرت روستایی و در نهایت کاهش نابرابری میان شهر و روستا گردید. این پژوهش با شیوه­ای توصیفی- تحلیلی به بررسی اثرات شهرک­های صنعتی لامرد بر سکونتگاههای روستایی پیرامون و روندهای اجتماعی- اقتصادی حاکم بر شهرک صنعتی پرداخته است. جامعه آماری را تمامی کارگاه­های مستقر در شهرکهای صنعتی تشکیل داده و از تمامی نیروی­های شاغل در واحدهای صنعتی، آمارهای مربوطه استخراج گردیده است. نتایج نشان می­دهد که: شهرک­های صنعتی لامرد در پهنه­ی منطقه­ای دارای اثرگذاری نبوده و سکونتگاههای روستایی محدوده آن به روندهای منفی جمعیتی رسیده­اند. همچنین این شهرک­ها بیشتر از روندهای شهری تاثیر پذیرفته و اکثریت صاحبان کارگاههای صنعتی و کارگران شاغل در آنها دارای منشا شهری می­باشند و این عامل باعث گردیده که اثرگذاری فضایی شهرک صنعتی به سوی شهر سوق یابد.

پیامدهای فضایی, توسعه روستایی, شهرک های صنعتی, شهرستان لامرد