بررسی وضعیت دسترسی به پارک های شهری و عوامل موثر بر آن از دیدگاه کاربران، نمونه مورد مطالعه: شهر شیراز

عرصه های عمومی مهم ترین بخش شهرها و محیط های شهری اند. در چنین عرصه هایی بیشترین تماس، ارتباط و تعامل بین انسان ها رخ می دهد و تمامی بافت شهری که مردم به آن دسترسی فیزیکی و بصری دارند را شامل می شوند. پارک ها و فضاهای سبز شهری یکی از مهم ترین عناصر این مجموعه ها هستند که همواره نقش فعالی در سلامتی شهر و شهروندان ایفا می کنند و بایستی برای همه افراد جامعه دسترس پذیر باشند؛ بنابراین هدف اصلی این مقاله بررسی عوامل موثر بر میزان دسترسی شهروندان شهر شیراز به این فضای مهم شهری است. برای این منظور چهار عامل مجاورت و نزدیکی به پارک، مالکیت اتومبیل و نحوه پیمودن مسیر محل سکونت تا پارک، کمیت و کیفیت پیاده روها مورد بررسی قرارگرفته است و اطلاعات لازم جهت پیشبرد این مهم از طریق توزیع پرسشنامه در ۲۸ پارک این شهر جمع آوری شده و مورد تحلیل و بررسی قرارگرفته است. نتایج تحقیق نشان می دهد که از بین ۹۹۳ نفر پاسخ دهنده به سوالات، حدود ۷۰ درصد افراد در فاصله ۵ تا ۱۰۰۰ متری پارک ها زندگی می کنند و فاصله آن ها تا نزدیک ترین پارک به صورت پیاده بین ا تا ۱۵ دقیقه است. نتایج همچنین نشان می دهد که داد که حدود ۶۴ درصد پاسخ دهندگان به صورت پیاده مسیر بین محل سکونت تا پارک را طی می کنند و بیش از ۷۰ درصد آن ها از کمیت و کیفیت پیاده روها مسیر پارک رضایت داشته اند و حدود ۹/۶۷ درصد از افراد از تعداد پارک های موجود در شهر رضایت متوسط به بالا داشته اند؛ بنابراین، می توان گفت در شهر شیراز، دسترسی به پارک ها نسبتا مناسب بوده و فقط درصد کمی از افراد با مشکل دسترسی مواجه هستند.

کلیدواژه ها:

فضای عمومی ، پارک ، دسترسی ، رضایت مندی ، شیراز