سیروس احمدی - دانشیار گروه جامعه شناسی دانشگاه یاسوج
لیلا دوکوهکی - دانشجوی کارشناسی ارشد جامعه شناسی دانشگاه یاسوج
محمد حاجی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه یاسوج

کیفیت زندگی در ایران بویژه در بین زنان، در وضعیت مطلوبی نیست. با توجه به اینکه تحقق کیفیت زندگی در شاخص­های عینی و ذهنی، پیوند نزدیکی با آگاهی شهروندان از حقوق شهروندی­شان دارد، این تحقیق تلاش کرده است تا رابطه آگاهی از حقوق شهروندی و کیفیت زندگی را مورد بررسی قرار دهد. روش انجام پژوهش، پیمایشی است. جامعه آماری تحقیق، زنان ۲۵-۴۴سال ­شهر شیراز می­باشد که ۴۰۰ نفر به عنوان نمونه تعیین و با استفاده از روش نمونه­گیری تصادفی چندمرحله­ای­ انتخاب شدند. ابزار تحقیق جهت سنجش کیفیت زندگی، پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHOQOL) است و ابزار تحقیق جهت سنجش آگاهی از حقوق شهروندی، پرسشنامه پژوهشگر­ساخته و مشتمل بر سه بعد حقوق مدنی، حقوق سیاسی و حقوق اجتماعی با استناد به قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران است که با استفاده اعتبار محتوا تعیین اعتبار شده و با استفاده از آزمون مجدد، تحلیل پایایی گردید. نتایج توصیفی تحقیق نشان می دهند، کیفیت زندگی زنان در سطح متوسط است. نتایج تحلیلی تحقیق نشان دادند، رابطه معنادار و مثبتی بین آگاهی از حقوق شهروندی و کیفیت زندگی وجود دارد. به علاوه، در بین متغیرهای زمینه­ای و جمعیتی، تنها متغیر تحصیلات دانشگاهی رابطه معناداری با کیفیت زندگی دارد. نتیجه­گیری این تحقیق این است که در راستای ارتقای کیفیت زندگی زنان باید آگاهی آنان از حقوق شهروندی­شان که در قانون اساسی کشور انعکاس یافته است، افزایش یابد.

کیفیت زندگی, حقوق شهروندی, زنان, شیراز