محمدرضا نادری - دانشجوی دکتری اکولوژی گیاهان زراعی، دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی م
عبدالرزاق دانش شهرکی - استادیار گروه زراعت، دانشکده کشاورزی دانشگاه شهرکرد
رضوان نادری - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم و تکنولوژی بذر، دانشکده کشاورزی دانشگاه ب

گیاهان در زمره ی متحمل ترین جانداران نسبت به آلاینده های سمی قرار دارند، که این ویژگی مؤید سودمندی آن ها جهت استفاده در علم نوظهور گیاه پالایی می باشد. بسیاری از خانواده های گیاهی، علی الخصوص خانواده های شب بو، غلات، نخود)پروانه آسا(، آفتابگردان، بید، اسفناج و میخک، در بر گیرنده ی گونه های متعدد برخوردار از قابلیت گیاه پالایی و برخی خانواده های دیگر )نظیر اویارسلام، تاج خروس، شاهدانه، گل اختر، لوئی و سنبل آبی( دارای تک گونه های مناسب جهت استفاده در پالایشزیستی آلاینده ها، می باشند. هر یک از این گونه ها دارای مزایای ویژه ای هستند، اما کاستی هایی نیز دارند که کاربرد آن ها به عنوانعامل زیستی پالایش دهنده را با محدودیت مواجه می سازد. از این رو، انتخاب دقیق ژنوتیپ و خانواده ی گیاهی مناسب به منظور حصول سازگاری مطلوب با محیط و آلاینده ی خاص، فاکتوری حیاتی جهت موفقیت فن آوری گیاه پالایی محسوب می شود

آلودگی محیط زیست، فلزات سنگین، هیدروکربن ها، آلودگی هوا، گیاه پالایی