امین الوندی - دانشجوی دانشگاه ازاد ملایر
عباس ملکحسینی - گروه دانشگاه ازاد ملایر

چکیده پیاده روی  به عنوان یکی از اجزای اصلی سامانه حمل ونقل شهری مطرح می باشد .در کشورهای در حال توسعه به این موضوع توجه چندانی نشده است .از این رو باید همانند دیگر اجزای سامانه حمل ونقل شهری به پیاده  روی و مشکلات آن توجه جدی شودو راه حلهای مناسبی برای ساماندهی فضای حرکت پیاده روی در شهر و محله که از هم  مهمتر تامین ایمنی لازم می باشد ارائه گردد. هدف از مقاله حاضر تعیین رابطه بین میزان پیاده روی با تاکید بر برنامه ریزی محله محور و علائم اضطرابی شهروندان تویسرکان  بود ه است جامعه آماری پژوهش کلیه ساکنین محله های شهر تویسرکان  است. و  روش  پژوهش کاربردی است و برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار ۲۳spss استفاده شده است. . که جهت انجام نمونه گیری از شیوه ی نمونه گیری تصادفی خوشه ای استفاده شددر نهایت با استفاده از فرمول کوکران و مرحله غربالگری، با توجه به شرایط ورود به مطالعه در موردآزمودنی ها که  شامل نمرات لازم در آزمون سلامت عمومی و عدم اجرای پژوهش بود با در نظر گرفتن احتمال ریزش ۳۰ نفر به عنوان حجم نمونه محاسبه شد.  از اینرو ، تعداد ۳۰ نفر از ساکنین واجد شرایط فوق که در سال ۱۳۹۷-۱۳۹۶ در شهر تویسرکان مشغول به زندگی بودند انتخاب شدند که به صورت تصادفی، ۱۵ نفر در گروه آزمون  و ۱۵ نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. با توجه به تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه های پژوهش مشخص شد. و نتایج بررسی جامعه آماری ساکنین محله های شهر تویسرکان با توجه به پیاده روی و تاکید بر برنامه ریزی محله محور تاثیر بر کاهش "علائم اضطرابی" (اندازه اثر حدود ۵۹ درصد) دارد.

پیاده روی, برنامه ریزی محله محور, علائم اضطرابی, شهروندان تویسرکان