نسیم جعفری لیسار - دانش آموخته کارشناسی ارشد اقتصاد کشاورزی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
علی کرامت زاده - عضو هئیت علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
رامتین جولایی - عضو هئیت علمی گروه اقتصاد کشاورزی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان.

برنج از قدیمی­ترین گیاهانی است که پس از گندم بیشترین سطح زیرکشت اراضی کشاورزی را در جهان به خود اختصاص داده و کالایی استراتژیک در بسیاری از کشورهای جهان است. کشت این محصول در سال­های اخیر و در بسیاری از مناطق نسبتا پرآب کشور توسعه یافته است. با توجه به اهمیت برنج در الگوی تغذیه­ای خانوارهای ایرانی و ایجاد اشتغال و درآمد برای قشری گسترده از تولیدکنندگان و با توجه به اهمیت امنیت غذایی این محصول، سیاست­های حمایتی گوناگونی در ایران برای برنج بکار گرفته شده است. از مهم­ترین سیاست­های حمایتی بخش کشاورزی در  ایران، خرید تضمینی محصولات است که در سال ۱۳۶۸ تصویب شده و دولت موظف است بمنظور حمایت از تولید محصولات اساسی کشاورزی همه ساله خرید این محصولات نظیر گندم و برنج را تضمین و نسبت به خرید آن ها اقدام کند.. در این راستا در این مطالعه با استفاده از آمار و داده های سری زمانی و تخمین تابع عرضه برنج، به بررسی و تاثیر سیاست­های حمایتی دولت بر عرضه برنج در دوره زمانی ۹۱-۱۳۶۹ پرداخته شد. نتایج این مطالعه نشان می­دهند که قیمت تضمینی با یک وقفه اثری مثبت و معنادار بر عرضه برنج داشته و کشش تابع عرضه نسبت به این متغیر برابر ۲/۰ می­باشد. شاخص DRC به عنوان شاخص حمایت دولت از تولید این محصول تاثیر منفی و معنی داری بر عرضه برنج داشته است. افزون بر این متغیر نرخ تعرفه اثری منفی و معنی دار بر عرضه داخلی برنج دارد و کشش این تابع نسبت به تعرفه واردات برابر ۰۸/۰ بدست آمد. هم چنین، مقدار بارندگی در کشوراثر مثبت بر عرضه داخلی برنج داشته و کشش عرضه برنج نسبت به بارندگی نیز برابر با ۵/۰ می­باشد.

سیاست های حمایتی, قیمت تضمینی, واردات برنج, عرضه برنج, برنج