زهرا نعمتی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی و علم مواد، دانشگاه صنعتی شیراز
رسول امینی - استادیار دانشکده مهندسی و علم مواد، دانشگاه صنعتی شیراز
محمدعلی زارع - مربی گروه شیمی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت.
فاطمه علیجانی - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی و علم مواد، دانشگاه صنعتی شیراز
مرتضی علیزاده - استادیار دانشکده مهندسی و علم مواد، دانشگاه صنعتی شیراز
میثم امینی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی و علم مواد، دانشگاه صنعتی شیراز.
محمد مهدی سرو گلوی حقیقی فرد - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی و علم مواد، دانشگاه صنعتی شیراز

شبه بلورها، مانند بلورها دارای ساختاری منظم اما غیر تناوبی هستند. این ساختارها در آلیاژهای پایه آلومینیوم، زیرکونیوم و تیتانیوم ایجاد می­شوند. یکی از انواع این مواد پیشرفته سیستم آلیاژی Al-Cu-Ni بوده که دارای فازهای منظم تهی جای (VOP) می­باشد و به عنوان شبه بلورهای تک بعدی شناخته می­شوند. از آن جایی که تاکنون گزارش­های انگشت شماری در زمینه ساخت آلیاژ Al-Cu-Ni به روش آلیاژسازی مکانیکی ارائه شده است، تولید ترکیب Al۷۰Cu۲۰Ni۱۰  به وسیله آسیاکاری پودرهای عنصری و عملیات حرارتی بعدی مد نظر قرار گرفت. سپس نمونه­های تهیه شده از پودرهای آلیاژی توسط پراش اشعه X (XRD) مورد مطالعه ساختاری قرار گرفت. در نهایت توسط آزمون پلاریزاسیون خطی، مقاومت به خوردگی الکتروشیمیایی ترکیبات تولیدی، مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج حاصل از آنالیز ساختاری، مشخص شد که با افزایش دما میزان فاز شبه بلور تک بعدی t۳ افزایش یافته و از مقدار ترکیب بلوری بین فلزی Al۲Cu (θ) کاسته می­شود. هم­چنین نتایج آزمون خوردگی حاکی از بهبود رفتار خوردگی ترکیب تولیدی با افزایش فاز شبه بلوری t۳ می­باشد.

آلیاژ سازی مکانیکی, ترکیب Al-Cu-Ni, خوردگی الکتروشیمیایی, نانوشبه بلور