مینا صادق زاده - دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت کشاورزی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
محمدصادق اللهیاری - دانشیارگروه مدیریت کشاورزی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
محمدحسین انصاری - استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
نیما نژاد رضایی - باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران

تولید پایدار برنج کلیدی برای بهبود معیشت شالیکاران بوده و در جهت داشتن زندگی با رفاه بیشتر به آنها یاری می­رساند. هدف این تحقیق تحلیل پایداری شالیزارهای شهرستان رشت با استفاده از رویکرد معیشت پایدار می­باشد. چارچوب معیشت پایدار ابزاری در جهت درک بهتر از معیشت است. این رویکرد از مفهوم دارایی­ها به­عنوان یک شرط مرکزی استفاده می­کند. جامعه­ی آماری این تحقیق توصیفی- پیمایشی، شالیکاران شهرستان رشت(۸۴۷۷۲=N) بود که برای مطالعه­ی سطوح سرمایه­های پایداری موجود در بین آنها از جدول حداقل حجم نمونه کرجی- مورگان تعداد ۴۰۱ کشاورز به روش خوشه­ای متناسب انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه­ای طراحی شده با ۴۲ گویه و ۱۳ مولفه برای پنج سرمایه معیشت پایدار(فیزیکی، انسانی، اجتماعی، مالی و طبیعی) است. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه با نظر اصلاحی متخصصین و کارشناسان تایید شد. پایایی پرسشنامه­ی طراحی شده با ضریب کودر ریچاردسون ۹۶/۰ تایید شد. یافته­ها نشان داد که به­طور کلی هر یک از شش بخش شهرستان رشت(مرکزی، کوچصفهان، لشت­نشا، سنگر، خشکبیجار و خمام) در پنج سرمایه­ی فیزیکی، انسانی، اجتماعی، مالی و طبیعی از وضعیت خوبی برخوردار نیستند. اما می­توان گفت که سرمایه انسانی وضعیت بهتری نسبت به سایر سرمایه­ها در این شش بخش دارد. بالاترین سطح سرمایه­های طبیعی و فیزیکی را سنگر به خود اختصاص داد. همچنین بخش مرکزی در سرمایه­های مالی و انسانی و بخش خمام در سرمایه­ی اجتماعی بهترین وضعیت را داشتند. طبقه ­بندیJEL :P۳,I۳,O۱,O۲,Q۱

کشاورزی پایدار, توسعه, معیشت پایدار, رشت