نقد و بررسی مصرف گرایی از دیدگاه اقتصاد اسلامی

مسلمانان در صدر اسلام زندگی سادهای داشتند و ایمان اسلامی- از راه برانگیختن آنان به ساده زیستی و بی نیازی و ترک پرمصرفی-از آنان امتی استوار و نیرومند و متکی به خود و عزیز ساخته بود و به سبب همین صفتهای ارزشی بود که بر هرکس که با آنان کارزار می کرد، پیروز می شدند، لیکن از آن به بعد، بیشتر در نعمت های رنگارنگ فرورفتند و به زندگی اشرافی و اسرافی روی آوردند و آن روحیات بالا را که با آن خوگرفته بودند، از دست دادند، جامعه ای که به مصرف گرایی روی آورد، عاقبت با شکست روبه رور خواهد شد. همین نکته را رهبرانقلاب ما دریافتند و به مردم ایران متذکر شدند که کشور روبه مصرف گرایی آورده است، و برای جلوگیری از آن، سال ۸۸ را سال اصلاح الگوی مصرف نامگذاری کردند، ازاین روبرآن شدیم تا از زوایای مختلف به اصل مصرف پرداخته و مصرف گرایی و اسراف را مورد نقد قرار دهیم. به سوالاتی از قبیل: ۱. مصرف گرایی و اسراف به چه معناست؟۲. مصرف گرایی چه نمودی درحیطه ی شخصی و اموال عمومی می تواند، داشته باشد؟۳. آیا میتوان قناعت و زهد را راهی برای جلوگیری از مصرف بیرویه دانست؟. . . که منابع قابل مراجعه در این زمینه قرآن و سیره ی رفتاری گفتاری ائمه ی معصومین (علیهم السلام)، کتب روایی شیعه حاصل کار محققین معاصر چون محمدی ری شهری، میر معزی، نوریان و. . . می باشد.حاصل آنکه بجاست، برای مردم عزیز کشورمان این مساله تبیین گردد و هشدارهای جدی در قالب آیات و روایات برای آنان مطرح گردد درمقابل راه های بهتر زیستن در سایه ی قناعت و پرهیز از تجمل گرایی و. . . به عنوان راه هایی برای خارج شدن از این معضل، ارائه شود. پژوهش حاضر به شکل کتابخانه ای و به روش توصیفی تحلیلی می باشد.

کلیدواژه ها:

مصرف ، مصرف گرایی ، اسراف ، اقتصاد.