مهدی رضا سرافراز - استادیار روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران،
احسان بدایت - دانشجوی دکتری روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران،
شهرزاد درخشان - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مرودشت، مرودشت، ایران،

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر کاهش استرس بر اساس ذهن آگاهی بر خودبیمارانگاری و اضطراب مردان مبتلا به درد مزمن انجام شد. روش: روش این پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل بیماران مرد مبتلا به درد مزمن عضلانی - اسکلتی مراجعه کنند به مراکز توان بخشی شهر شیراز در شش ماهه دوم سال ۱۳۹۸ بوده­اند. با توجه به ارزیابی اولیه، تعداد ۳۰ نفر از بیمارانی که نمره بالاتری در پرسشنامه شدت درد مزمن مک­گیل کسب کردند، با استفاده از روش نمونه­گیری هدفمند، به ­عنوان نمونه پژوهش انتخاب و به ­صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) گمارده شدند. به ­منظور جمع­ آوری اطلاعات از پرسشنامه ­های خودبیمارانگاری اهواز و اضطراب کتل در دو مرحله پیش­آزمون و پس آزمون استفاده شد. جهت تجزیه ­و­تحلیل داده ­ها از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل داده های پژوهش نشان داد که با کنترل اثر پیش­آزمون، بین میانگین نمرات پس ­آزمون افراد گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای خودبیمارانگاری و اضطراب، تفاوت معناداری وجود داشت. نتیجه گیری: درمجموع، پیشنهاد می ­شود که مشاوران، روان­شناسان و روان­درمانگران، از نتایج گروه درمانی مبتنی بر کاهش استرس بر اساس ذهن ­آگاهی به عنوان مداخله­ای سودمند، جهت کاهش خودبیمارانگاری و اضطراب افراد مبتلا به درد مزمن، بهره ببرند.

اضطراب, خودبیمارانگاری, دردمزمن, ذهن آگاهی