محبوبه محمودی - هیات علمی دانشگاه آزاد واحد یزد- مدیر گروه رشته مهندسی پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد
ویدا حقیقی - دانشحو
مرجان میرحاج - دانشجو

طراحی داربست هایی با ساختار فیزیکی مناسب با امکان چسبندگی و تکثیر سلول ها به سطح در بازسازی و ترمیم بافت استخوان نقش موثری ایفا می کنند. در این تحقیق، داربست پلی کاپرولاکتون/ کراتین/ نانولوله کربن به روش الکتروریسی جهت کاربرد در مهندسی بافت استخوان ساخته شد و تاثیر نانولوله های کربن (CNT) بر رشد سلول های استخوانی مورد ارزیابی قرار گرفت. برای دستیابی به این هدف، مورفولوژی سطح، درصد تخلخل، سطح ویژه، خواص مکانیکی و گروه های عاملی موجود در داربست ها به ترتیب با میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، روش جابجایی مایع، تست BET، آزمون استحکام کششی و طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (FTIR) موردبررسی قرار گرفت. به دلیل حضور نانولوله های کربن در نانوالیاف، میانگین قطر الیاف در داربست بدون CNT نسبت به داربست حاوی CNT از مقدار nm ۱۳۸ به nm ۷۵ کاهش و مقدار سطح ویژه نانوالیاف حاوی CNT افزایش یافت. اندازه تخلخل داربست حاوی CNT، mμ ۶۸۰ محاسبه گردید که میزان مناسبی برای رشد و تکثیر سلول های استخوانی می باشد. رفتار تخریب پذیری داربست ها با قرار دادن نمونه ها برای ۶ هفته در محلول PBS ارزیابی گردید که ۵۰% تخریب در داربست حاوی نانولوله کربن مشاهده شد. همچنین، درصد زنده مانی سلول ها با آزمون MTT و چسبندگی سلول های استخوانی بر روی سطح داربست ها با میکروسکوپ SEM ارزیابی شد. حضور نانولوله های کربن و کراتین در داربست سبب افزایش رشد و تکثیر سلول های استئوبلاست شد. بنابراین نتایج حاصل از این مطالعه، داربست پلی کاپرولاکتون/ کراتین/ نانولوله کربن را داربستی مناسب جهت کاربرد در مهندسی بافت استخوان معرفی می کند.

"مهندسی بافت استخوان", "کراتین", "نانولوله کربن", "داربست", "الکتروریسی"