ساخت و مشخصه یابی غشاهای توسعه یافته الیاف توخالی پلی سولفون برای نمزدایی جریانات گازی در تماس دهنده غشایی گاز-مایع
عنوان مقاله: ساخت و مشخصه یابی غشاهای توسعه یافته الیاف توخالی پلی سولفون برای نمزدایی جریانات گازی در تماس دهنده غشایی گاز-مایع
شناسه ملی مقاله: JR_JNMMI-11-40_004
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_JNMMI-11-40_004
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
مهرداد فرهادی منش - گروه مهندسی شیمی، مرکز تحقیقات علوم و فناوری غشا، واحد گچساران، دانشگاه آزاد اسلامی، گچساران، ایران
امیر منصوری زاده - گروه مهندسی شیمی، مرکز تحقیقات علوم و فناوری غشا، واحد گچساران، دانشگاه آزاد اسلامی، گچساران، ایران
بیژن هنرور - گروه مهندسی شیمی، واحد مرودشت ، دانشگاه آزاد اسلامی ، مرودشت ، ایران
خلاصه مقاله:
مهرداد فرهادی منش - گروه مهندسی شیمی، مرکز تحقیقات علوم و فناوری غشا، واحد گچساران، دانشگاه آزاد اسلامی، گچساران، ایران
امیر منصوری زاده - گروه مهندسی شیمی، مرکز تحقیقات علوم و فناوری غشا، واحد گچساران، دانشگاه آزاد اسلامی، گچساران، ایران
بیژن هنرور - گروه مهندسی شیمی، واحد مرودشت ، دانشگاه آزاد اسلامی ، مرودشت ، ایران
در این تحقیق، غشاهای توسعه یافته الیاف توخالی پلی سولفون (PSF) به روش جداسازی فازی ساخته شدهاند. از افزودنیهای غیرحلال پلی اتیلن گلایکول (PEG) و پلی وینیل پیرولیدن (PVP) جهت افزایش تخلخل غشاها در محلول پلیمری استفاده شده است. غشاهای ریز متخلخل در ماژولهای تماس دهنده غشایی گاز-مایع قرار گرفتند و برای نمزدایی جریان گاز نیتروژن از تری اتیلن گلایکول(TEG) استفاده شده است. غشاها با بررسی تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی(SEM)، تست های تراوایی نیتروژن، درجه تخلخل کلی، فشار مرطوب شدن و فشار تخریب مشخصهیابی شدند. تصاویر SEMنشان داد که غشاهای تولید شده با افزودنی های PVP و PEG دارای ساختاری بسیار متخلخل با حفرههای بند انگشتی بیشتر و نازکتر در مقایسه با غشای ساده میباشند. نتایج تست تراوایی نیتروژن نشان داد متوسط اندازه حفره تقریبا ۱۱۲ نانومتر و تراوایی کلی GPU ۱۶۹۰۰ برای غشای توسعه یافته با PVP بدست آمده است. غشای توسعه یافته با PVP دارای درجه تخلخل کلی تقریبی ۷۶% میباشد. غشاهای تولید شده با افزودنیها به دلیل تشکیل ساختاری با حفره های بند انگشتی نازکتر و لایه اسفنجی ضخیمتر دارای فشار تخریب بالاتری نسبت به غشای ساده میباشند. نتایج تست جذب رطوبت نشان داد، در شدت جریان مایع ml/min۲۵۰، غشای توسعه یافته با PVP دارای بیشترین میزان شار جذب رطوبت (m۳/m۲ s ۷-۱۰× ۶/۶) می باشد که تقریبا ۱۰% بیشتر از شار غشای ساده و ۵/۶% بیشتر از شار جذب غشای تولید شده باPEGمیباشد.
کلمات کلیدی: غشا الیاف توخالی پلی سولفون, افزودنی غیرحلال, نمزدایی, تماس دهنده غشایی گاز-مایع
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1906034/