اکوپلیتیک ساخت جزایر مصنوعی در خلیج فارس

خلیج فارس با مساحتی بیش از ۲۳۳ هزار کیلومتر مربع یکی از بزرگترین خلیجهای کره زمین که دسترسی و بهره برداری از منابع آن در میان هشت کشور تقسیم شده است. خلیج فارس به علت عمق کم، شوری آب، گرمی هوا و ارتباط محدود با آبهای آزاد دنیا محیط زیست ویژهای را تشکیل میدهد که در برابر آلودگی های نفتی، جنگها (نظامیگری)، تردد کشتیها و تانکرهای نفتی، افزایش فعالیتهای صنعتی و اقتصادی، مساله آب شیرینکنها، فاضلاب های شهری و زباله ها، نیروگاه ها، پالایشگاه ها، احیای دهشتناک اراضی، خشک کردن سواحل، ورود گونه های مهاجم از طریق آب توازن کشتیها، استحصال روزانه میلیونها تن ثمن از دریا و ... است (ربیعی، .(۱۱۴ : ۱۳۸۸ آنچه در سالهای اخیر بر نگرانی کشورهای حاشیه خلیج فارس در خصوص وضعیت زیست محیطی آن افزوده است تهدیدات جدید شامل ایجاد سرزمین یا قلمروسازی (جزایر مصنوعی) است. ساخت این جزایر مسکونی و تفریحی فشار بر اکوسیستم این دریا را مضاعف کرده و محیط زیست آن را در شرایط وخیم تری قرار خواهد داد. در این پژوهش ضمن مطالعه ابعاد حقوقی ساخت جزایر مصنوعی به تبعات زیست محیطی آن بر خلیج فارس نیز پرداخته خواهد شد . نتایج تحقیق نشان می دهد، بر اساس کنوانسیون حقوق دریاها، کشورهای ساحلی می توانند در آبهای تحت حاکمیت خود به ساخت جزایر مصنوعی اقدام کنند، اما در ساخت این جزایر باید برنامه ریزی زیست محیطی و منافع متقابل همسایگان دریایی مورد توجه قرار گیرد و در غیر این صورت ساخت این جزایر از منظر حقوق بین الملل دریاها پذیرفته نیست . در نتیجه این جزایر در حوزه خلیج فارس به دلیل شرایط زیست محیطی جانوران منطقه و موقعیت جغرافیایی خلیج فارس از نظر ورود و خروج آب به دلیل نیمه بسته بودن و شرایط وزش باد و ... کمترین سازگاری با محیط زیست آبهای خلیج فارس و منافع متقابل کشورها برخوردارند.

کلیدواژه ها:

خلیج فارس ، حقوق دریاها ، جزایر مصنوعی ، محیط زیست.