ابوذر صیادی - دانشجوی گروه الهیات ومعارف اسلامی ،واحد نجف آباد،دانشگاه آزاد اسلامی ،نجف آباد،ایران
رضا عباسیان - استادیار گروه حقوق،واحد نجف آباد،دانشگاه آزاد اسلامی ،نجف آباد،ایران
سید محمد هادی مهدوی - دانشیار گروه حقوق،واحد نجف آباد،دانشگاه آزاد اسلامی ،نجف آباد،ایران

چکیدهدر این تحقیق، مولفه های ساختاری امانت شرعیه که عبارتند از اذن شارع به تصرف و احسان متصرف، مورد بررسی قرار می گیرد. در این فرایند، آیه احسان و مفاد احادیث مربوطه، مورد تحلیل قرار می گیرد. اذن شارع به تصرف، قطع نظر از احسان واقعی متصرف، موجب امانت متصرف نیست. اذن شارع مانند اذن مالک به تصرف، قطع نظر از احسان متصرف، تصرف غیر را تصرفی ضمانی قرار می دهد. اذن شارع به تصرف در مال غیر همیشه، مسبوق به رضای تقدیری مالک به تصرف است، به تعبیر دیگر اباحه شارع مبتنی بر اباحه مالک است. در این تحقیق، مولفه های ساختاری امانت شرعیه که عبارتند از اذن شارع به تصرف و احسان متصرف، مورد بررسی قرار می گیرد. در این فرایند، آیه احسان و مفاد احادیث مربوطه، مورد تحلیل قرار می گیرد. اذن شارع به تصرف، قطع نظر از احسان واقعی متصرف، موجب امانت متصرف نیست. اذن شارع مانند اذن مالک به تصرف، قطع نظر از احسان متصرف، تصرف غیر را تصرفی ضمانی قرار می دهد. اذن شارع به تصرف در مال غیر همیشه، مسبوق به رضای تقدیری مالک به تصرف است، به تعبیر دیگر اباحه شارع مبتنی بر اباحه مالک است.

امانت شرعیه, قرآن, حدیث