بررسی تاثیر برخورد در پاسخ لرزهای سازههای جداسازی شده

جداسازی لرزه ای بعنوان یک رویکرد خلاقانه در کاهش آسیب لرزه ای در سالهای اخیر، استفاده از آن گسترش چشمگیری یافته است. درساختمانهای جداسازی شده، سازه تغییرمکانهای بزرگی را در زلزله های قوی و علی الخصوص در آنهایی که دارای پالس های بلند می باشندتجربه میکند. بدلیل سختی افقی پایین سیستمهای جداسازی این تغییرشکلها عمدتاً در تراز جداسازی متمرکز بوده و روسازه تقریباً بصورت صلب تغییرمکان میدهد. با اینحال در بعضی از کارهای جداسازی لرزه ای، فاصله افقیGap)فراهم شده در تراز جداسازی، برای تغییرمکان سازه، در زمان رویداد زلزله کفایت نمی کند. لذا این احتمال وجود دارد که سازه جداسازی شده در طی یک زلزله ، به سازه مجاور یا دیواره تراز جداسازیبرخورد نماید. در این مقاله با مطالعه و جمع بندی مقالات انجام شده در این زمینه تاثیرات اندازه درز لرزهای، زمان تناوب سیستم جداسازی، سختیروسازه و میرایی بر پاسخ لرزهای سازهی جداسازی شده در حالت برخورد و بدون برخورد مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج بررسیها نشان می-دهد که پاسخ شتاب روسازه، در صورت برخورد با سازه مجاور افزایش چشمگیری را نشان میدهد. این افزایش برای سازه با زمان تناوب بالاتر، بیشتر است. افزایش میرایی نیز تغییرمکان تراز پایه و همچنین سرعت برخورد را کاهش میدهد. همچنین تاثیر بکارگیری قطعات لاستیکیbumper) در تراز جداسازی به منظور کاهش شدت برخورد و در نتیجه کاهش پاسخ سازه مورد مطالعه قرار گرفته است که نتایج بررسی حاکی از آنست که با بکارگیری این وسایل کاهنده برخورد عملکرد سیستم های جداسازی در صورت وقوع برخورد بهبود مییابد

کلیدواژه ها:

جداسازی لرزهای ، برخورد ، زلزله ، درز لرزهای ، میرایی