پریسا عبدی - مرکز تحقیقات سل بالینی و اپیدمیولوژی، پژوهشکده ملی سل و بیماری های ریوی NRITLDدانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران، ایران

یکی از مهم ترین عوامل موثر بر اثربخشی و کارآمدی سازمان ها منابع انسانی است. رضایت شغلی کارکنان و تعهد نسبت به سازمانشان به عنوان تعیین کننده های اصلی اثربخشی در سازمان محسوب می گردند. رضایت شغلی به چگونگی احساسات کارمند در رابطه با شغلی که انجام می دهد اطلاق می شود درواقع عبارت است از نوعی نگرش فرد نسبت به شغل خویش و یا به مجموع تمایلات و احساسات مثبتی که افراد به شغل خود دارند. گایگر (۱۹۸۸) رضایت شغلی پرستار را به عنوان احساس پرستار از این که نیازهای وی تا چه حد توسط شغلی که انجام می دهد، ارضا می شوند تعریف کرد رضایت شغلی در پرستاران سازهای چندوجهی است که شامل رضایت از درآمد و حقوق، کار، سرپرست، فرصت های شغلی، مزایا، تجربه های حرفه ای و رابطه با همکاران است منابع انسانی، عامل اصلی خدمت، بقاء و موفقیت سازمان ها شناخته شده است و نیروی انسانی موثر مهم ترین عامل تداوم سازمان ها است. سازمان های بهداشتی درمانی به علت اهمیت وظیفه ای که در زمینه پیشگیری، مراقبت و درمان بر عهده دارند، از جایگاه ویژه ای در جامعه برخوردار می باشند و نارضایتی شغلی کارکنان این مراکز موجب پایین آمدن کیفیت خدمات ارائه شده و درنهایت نارضایتی بیماران خواهد شد. لذا توجه به نظرات و خواسته های کارکنان درواقع توجه به بهداشت و سلامت است.

رضایت کارکنان، پرستار، نظام پرداخت مبتنی بر عملکرد.